Om en om met collega Maaike Bos schrijf ik sinds 2016 tv-recensies voor de krant Trouw: onze rubriek 'Bas & Bos kijken tv'. Hier de columns van mijn hand.
Soms gaat een tv-programma aan enthousiasme ten onder. Zoals maandag. Toen werd live Nederlands eerste speciale minister van gehandicaptenzaken gekozen, een uitstekend initiatief van Lucille Werner en KRO-NCRV. Maar de show was zo druk en vol en gehaast en overenthousiast - en tegelijkertijd ook erg voorzichtig - dat de serieuze beleidspunten van...
Even fantaseren: "Met onze nieuwe plannen voor de publieke omroep, gaan we de strijd aan met verleidelijke snoeptrommels als Netflix en YouTube, die van iedereen per saldo maar eenzame bingertjes maken. We trekken meer geld uit voor een verbindend publiek systeem, om zo de onderlinge samenhang in Nederland te bevorderen. Door dat extra geld is...
Journaaluitzendingen maken over D-Day alsof het juni 1944 is. Hoe tricky dit idee vooraf ook klonk, wat de NOS deze week doet met de Bevrijdingsjournaals is een zeer geslaagd experiment. Het semi-toneelstukje dat wordt opgevoerd meteen na het 8-uurjournaal - zaterdagavond de laatste - houdt avond aan avond vrijwel alle journaalkijkers vast. Met...
Met een oog kijken naar de Ramadan Conference, met het andere de onrust volgen over de uitgelekte kabinetsplannen voor de publieke omroep. Geen werkbare combinatie. Al snel won de Ramadan Conference mijn volledige aandacht. Daar werd je tenminste wel vrolijk van.
Het bericht over haar sterven stemde somber, de documentaire over haar leven maakte vrolijk. Hulde aan Cornald Maas, wiens warme portret van Martine Bijl uit 2014 maandag werd herhaald. Het was een schot in de roos. Ook omdat deze special werd gemaakt toen de zon nog scheen.
Zaterdag stipte ik het al aan: de NPO trekt de stekker uit een paar programma's omdat deze niet in alle opzichten voldoen aan de criteria die de overheid stelt aan de publieke omroep. Meest in het oog springend is dat het succesvolle 'Smaakt naar meer' van Omroep Max - waarin wordt nagepraat over 'Heel Holland Bakt' - het veld moet...
Uit een week zo vol bomvol actualiteit, bleef een curieus moment uit het NOS-journaal hangen en ik zag het terug. Niet zo zeer om wat er wél in gebeurde, als vanwege een vraag die niet werd gesteld.
Als jong meisje besloot ik na een eerste slechte ervaring nooit meer naar horrorfilms te kijken: waarom jezelf die stress en die hartkloppingen aandoen? Toch woensdag wel het debat Rutte/Baudet uitgezeten. Al werd je er soms naar van, uitzonderlijke tv was het.
Moet je wel statines slikken tegen cholesterol - zoals bijna twee miljoen Nederlanders schijnen te doen - of maken ze meer kapot dan je lief is? Het onderwerp houdt diverse gebruikers in mijn vriendenkring bezig: alledrie klagen ze over stijve gewrichten en vermoeidheid vanwege die pillen. Zeker voor hen is kijken naar het tweeluik van 'Radar...
Echt hoor, zaterdag tegen middernacht had ik mijn column al zo'n beetje af. Nooit nooit nooit wilde ik meer naar het Songfestival kijken. Het hoeft niet meer, had ik mezelf beloofd. Niet vanwege de competitiestress - wordt kwaliteit wel beloond of spelen bevriende landen elkaar hoe dan ook de punten toe? - maar simpelweg omdat er steeds meer bagger...