Om en om met collega Maaike Bos schrijf ik sinds 2016 tv-recensies voor de krant Trouw: onze rubriek 'Bas & Bos kijken tv'. Hier de columns van mijn hand.
Is de bestrijding van de corona-epidemie wel een onderwerp voor een talkshow? Dit lijkt een rare vraag, nu er inmiddels al acht maanden lang avond aan avond op het coronabeleid wordt gekauwd in een programma als 'Op1'. Toch toonde 'Medialogica' donderdag aan hoe relevant de vraag is.
Twee meer dan bijzondere documentaires gezien deze week: welke spelletjes werden hier allemaal gespeeld? Bij de ene rolde ik van de bank van het lachen, de ander is er eentje om heel geconcentreerd er het jouwe van te vinden.
Zo hoor je er maandenlang niets over, zo komt het complexe onderwerp op een avond twee keer voorbij: vrijdag stond zowel bij Omroep Max als bij 'Op1' de overgang op het menu. Met meer en minder humor. En meer en minder open.
Het is zondagochtend en vanuit de woonkamer klinkt gekreun. De Grand Prix van Turkije is zojuist begonnen, op een spekgladde baan: het is onmogelijk niet te huiveren wanneer Verstappen door zo'n natte bocht moet. De eerste rondes heb ik meegekeken - wat een slechte start weer van onze jongen - maar nu ga ik tikken, hopend op een...
"De kinderen wilden vanmorgen geen Zappelin kijken, maar CNN. 'Mama, heeft Biden al meer punten?'. Ze zijn 2, 4 en 6." Een Nederlandse tweet afgelopen vrijdag: ook achter veel Nederlandse deuren werden de Amerikaanse verkiezingen vol spanning gevolgd. En werd de uitslag ervaren als een mix van opluchting, vreugde en ook wel leedvermaak.
Wie zijn vertrouwen in de mensheid wel eens ziet tanen, kon maandag moed vatten. De aardige mensen leken niet aan te slepen. Ook wel eens fijn.
"Het is 4 uur 's ochtends man, ik doe echt m'n best om nog iets coherents te zeggen!" Het gaat er vrijwel de hele tijd bloedserieus aan toe in de CNN-studio tijdens de verslaglegging van de Amerikaanse verkiezingsuitslag. Uur na uur na uur, zonder stops. Maar zo nu en dan laat een medewerker blijken hoe zwaar het is om die...
Hoe zal ik u ontvangen, wat wordt mijn ochtendgroet? Geen idee hoe u aan de ontbijttafel zit. Of er al duidelijkheid is van overzee, en of die berichten zorgen voor opluchting of voor een zwaar hart. De media maken ons allemaal een beetje Amerikaan deze dagen. Misschien wel iets te veel.
Met Halloween heb ik niets, vind griezelfilms verschrikkelijk, maar zat zaterdag toch een horror-scenario te bekijken. Drie kilometer rennen met een loeizwaar pak op je rug, terwijl je de hele dag al bent afgebeuld, en daarna meteen rekensommen moeten maken? Wie ook maar een greintje inlevingsvermogen heeft, gecombineerd met weinig spiermassa,...
Het is absoluut een tijd om te transformeren tot struisvogel. Om liever weg te kijken, dan de dreigende actualiteit te volgen. Maandag alleen al de aankondiging van 'Nieuwsuur', dat burgemeester Depla zou komen praten over die vernielde teststraat in zijn Breda. Soms wil ik het allemaal niet aanhoren. Of aan kunnen.