Om en om met collega Maaike Bos schrijf ik sinds 2016 tv-recensies voor de krant Trouw: onze rubriek 'Bas & Bos kijken tv'. Hier de columns van mijn hand.
Je kunt gerust medelijden hebben met televisiemakers wier kindjes worden geprogrammeerd tegenover EK-voetbalwedstrijden, zeker wanneer Oranje speelt. Zoals donderdag Opstandelingen, de serie over David tegen Goliath in de lokale democratie. De aflevering toonde een strijdtoneel in Heerlen, rondom een opvangplek voor weigeraars van psychische zorg....
Om een emotionele connectie te maken met een medemens moet je hem of haar vier minuten lang rustig in de ogen kijken, zeggen ze. Bij het smeden van een gevoelsband met de Gouden Koets werkt het net zo, ontdekte ik woensdag. Al na een paar minuten staren naar de NOS-documentaire over de restauratie van het vorstelijke vehikel hoorde ik mezelf...
Hebbu dat ook wel eens, dat je midden in de nacht wat warrig wakker wordt en denkt: hoe zit het ook al weer, wat speelt er allemaal in mijn leven? Vanochtend vroeg had ik zo'n moment, en wat daagde me als eerste? 'Oranje heeft gewonnen van Oekraïne, gelukkig.' Houdt het me toch meer bezig dan ik dacht.
Het is er weer een voor in het juwelenkistje, de film Het leven gaat niet altijd over tulpen, maandag uitgezonden door de EO. Een 2Doc over het reilen en zeilen op een oer-Hollandse familiekwekerij van tulpen en pioenrozen in Andijk. Zeer geschikt voor mensen die weer eens dicht bij andere mensen willen zijn: het gezinsportret is schrijnend intiem...
Wat is het vermogen van een mens? De een denkt bij het lezen van deze vraag wellicht meteen aan een bankrekening met negen miljoen. Maar wie vrijdag keek naar Sportlab Sedoc weet het antwoord dat voor ons allemaal geldt: het menselijk lichaam heeft een beperkte motor van nog geen 250 watt. Oftewel het vermogen van een citruspers.
Alsnog naar Moordtieten gekeken, dinsdag uitgezonden op NPO3. Een documentaire over eeuwige onzekerheid, en over van de regen in de drup raken: hij gaat over jonge vrouwen die vroeger ongelukkig waren om hun kleine borsten, maar nu lijden onder de gezondheidsrisico's van die fremdkörper in het opgevulde lijf.
Zelfs mijn altijd zo standvastige moeder, bij wie de 1 op de afstandsbediening volledig is versleten, is van smaak veranderd: ze kijkt tegenwoordig naar Beau en niet meer naar Op1 voor haar dagelijkse portie tafelzuur. Of zoet. "Ik check niet eens wie de interessantste gasten heeft, het is het gezellige sfeertje bij Beau dat me aanspreekt", zei ze....
De adrenalineklieren krijgen momenteel even pauze, tussen 7 en 8 op NPO1. De Vooravond is gestopt, M komt pas in het najaar terug en de zinderende sportzomer is nog niet van start. En dat betekent geen vroeg actueel programma op 's lands best bekeken zender deze week, maar keutelen op De Kleine Boerderij.
O schande. Donderdagavond vooral zitten tetteren met de familie, in plaats van braaf voor de tv te zitten vanwege mijn schrijfdienst 's anderendaags. In de nachtelijke uren plichtsgetrouw alles ingehaald. En kijk, onze borrelpraat bleek uitstekend op thema te zijn geweest. Mooi dat Shell-vonnis, dat zal ze leren, de viespeuken! En wat heerlijk voor...
Ik probeer me te herinneren hoe het in andere jaren was. Voelde het Songfestival toen ook als iets wat je er eigenlijk niet bij kon hebben? Een gemaakte opwinding die je door de strot wordt geduwd? Spelen er niet altijd veel belangrijker zaken, zoals nu iets met miljardenuitgaven zonder bonnetjes? En gewelddadige boeven die een woonwijk in het...