Zure en bokkige stijfkoppen in beeld, dat is wat we willen!
Hé, Bert van Leeuwen: je gaat van Het Familiediner toch geen All you need is love-kloon vol tissues en lavendelgeur maken hè? Zure en bokkige stijfkoppen in beeld, dat is wat we willen!
Oftewel: woensdag zat ik met mijn persoonlijke dwarsverband klaar op de bank voor de seizoensstart van Het Familiediner, een van de langslopende programma's van de publieke omroep. Dit is al de 24e jaargang: we krijgen blijkbaar maar geen genoeg van familieruzies over centenkwesties, lompe uitspraken en misverstanden, noch van de klassieke botsingen tussen de warme en de koude kant in het algemeen.
Of zijn ze bij de EO inmiddels wel moe van al die conflicten? Als nieuw element is namelijk het vervullen van wensen toegevoegd aan het programma. Zoals het overvliegen van familieleden uit verre buitenlanden, opdat ze de bruiloft van hun kind kunnen meemaken. Tja, heel lief, maar niet echt boeiend. En al helemaal niet als de betrokkene weinig verrast lijkt dat paps en mams uit Costa Rica opeens voor haar neus staan staan, zoals woensdag Valerie in Groningen. Nu leek me haar verloofde - de indiener van de wens - Pierre (73) een enorme schat, en ik gunde hem het feestje inclusief schoonouders wel.
Al is het dan van onze belastingcenten hoorde ik mezelf erbij denken, voor het eerste keer bij dit programma.
Want dit blije gedoe is dus zeker niet waarom mijn eigen AOW'er naar Het Familiediner kijkt. Die wil bloed! Geween! Tandengeknars! Gelukkig dus maar dat Van Leeuwen in aflevering 1 ook een ander verhaal had, over een Utrechtse familie waarvan pa en zoon al drie jaar geen contact meer hadden. Met bij dit conflict een hoofdrol voor de schoondochter, een vrouw die door haar schoonpapa - een pitbull-eigenaar, type 'kom niet aan m'n familie dan maak ik je af' - liefdevol werd omschreven als een galbek.
Alle klassieke elementen waren aanwezig: gedoe over geld, onduidelijkheid over online opmerkingen en verdrietige familieleden aan de zijlijn. En er kwam een uitspraak voorbij die zo op het lijstje Gouden Gezegdes uit Het Familiediner kan. Want wat zei zoon Micheal over zijn vader, met wie hij dus al drie jaar geen woord meer wisselde? "Als het niet goedkomt, dan even goede vrienden."
Heerlijk, om soms te zien wat er achter andermans voordeur gaande is. Tenzij dat op slinkse wijze gebeurt natuurlijk: de makers van het nuttige en aangename Factcheckers (KRO-NCRV) lieten donderdag zien hoe bedroevend eenvoudig het voor hackers vaak is om mee te gluren in en rond je huis. Veel mensen koppelen apparaat na apparaat aan de wifi en staan er niet bij stil hoe een babyfoon, camerasysteem of 'slimme' deurbel zo een toegangspoort kunnen worden voor de boze buitenwereld. Zeker als we slordig met wachtwoorden omgaan. Zijn we gemiddeld veel te naïef, dat we onszelf zo slecht beschermen?
Misschien, maar misschien ook niet. Wellicht weten we ons de schapen in de kudde die we zijn, en doen we aan kansberekening: meestal gaan de dingen wel goed. Er valt aan de rand van de grote groep wel eens een slachtoffer, maar niet iedereen heeft pech. Omringd door de massa zit je meestal wel veilig.
Hmm, krijg opeens zin het voorbeeld van collega Bos te volgen, en me ook eens zorgeloos in het carnaval te storten. Wordt vast feest.
<<<Nieuwsuur in Almere Rundfunk>>>