Wonderbaarlijk goede start van Dag en Nacht
Een verpletterende start woensdag van Dag en Nacht, de ziekenhuisserie van en met Kim van Kooten en Benja Bruijning (AvroTros NPO1). Alles zat erin, vaart, humor, drama, sociale context, seks en ja, veel bevallingen en plakkerige baby's: de serie speelt op een overbelaste afdeling verloskunde. Heel knap hoe het baren in beeld wordt gebracht: bloederig, pijnlijk en vlezig, maar vooral mooi en menselijk. Met steeds een klein wereldwonder als resultaat.
Ik vermoed - en hoop - dat heel wat moeders met trots hebben gekeken naar de bevallingsscènes. Zelf heb ik er nooit eentje uitgeperst, maar wat een prestatie, om niet te panikeren als je lijf zo'n onmogelijk lijkende klus moet klaren. Wat is het oer. En wat kun je je daarom de passie van de werkers op juist deze afdeling goed voorstellen. Schrijfster Kim van Kooten speelt zelf de hoofdrol, afdelingshoofd Ella. Vooralsnog een daadkrachtige rots in de branding voor collega's en patiënten. Maar aan het eind van aflevering 1 tekent een complicerende situatie zich af.
Geen details. Ik las net nog een column in The Guardian dat in de media vaak veel te veel wordt verklapt over wat er in series gebeurt. Iets waarover ik zelf ook wel eens een geërgerde brief kreeg. De boosheid overzee is momenteel dat sommige Britse kranten in vette koppen schrijven over een drastische plotwending in de serie Succession. O, zie ik nu: sommige Nederlandse kranten doen dat ook. Niet fijn voor de fan, ik zal me inhouden.
Maar op basis van deze start gok ik dat Dag en Nacht een hitserie wordt die een reputatie krijgt als in hetzelfde genre Medisch Centrum West en ER. De naam George Clooney - beroemd geworden als dokter Ross in ER - viel woensdag vast niet voor niets, in een gesprek aan een bed.
Toegegeven - ik moet natuurlijk kritisch blijven - een enkele scène was kort door de bocht. Een verslaafde moeder leek wel erg gemakkelijk overstag te gaan, een boze vader had al snel geen verweer meer. Maar hé, als zoveel Nederlanders nu al jaren de slappe verhaallijnen in een serie als Flikken Maastricht voor lief nemen, dan voorzie ik voor Dag en Nacht geen enkel overlevingsprobleem.
Het lijkt me ook een goede serie voor de aanwas van medisch personeel. Neem de scène waarin dokter Ella op een brancard mee racet naar de OK, zittend tussen de benen van een vrouw, met haar hand naar binnen, om het kind te redden. Hoe indrukwekkend wil je een vrouwelijk rolmodel hebben?
Nog een relevante kijktip, over wat voor bikkels vrouwen vaak zijn: zondag ging het wereldwijde Metropolis over de cultuur rond menstruatie. En werd in Amsterdam een stel mannen aan een simulator gekoppeld: via plakkers op hun buik ervaarden ze hoe pijnlijk een krachtige menstruatiekramp is. Terwijl ze ondertussen gezellig in gesprek moesten blijven met vrolijk lunchende vrouwen. Leuk bedrijfsuitje.
En uit de categorie overig medisch nieuws: Herman van der Zandt is ziek - hopelijk niet erg - en daarom presenteert Joost Prinsen (80) deze twee weken Met het mes op tafel, zoals hij tot 2015 vele honderden keren deed. En wat doet hij dat nog altijd goed! Losjes, kordaat en uitermate grappig.
Zo valt er momenteel veel te genieten, op het scherm dat door die ene chagrijn ooit de treurbuis werd genoemd. Dikke neus.