Werkdrukdebat zelf ook nogal druk
De hete herfst der algehele arbeidsonlust loopt nu op zijn eind; gaat de winter verkoeling brengen in sectoren als onderwijs, zorg en politie? Op basis van het 'Nationaal Debat: Klem op de werkvloer' - maandag bij Omroep MAX - valt daar nog geen peil op te trekken. Niet alle hoofdrolspelers waren komen opdagen en de informatie klotste alle kanten op.
De stijl van debatleiders Elles de Bruin en Cees Grimbergen lijkt dan ook op wokken: het vuur blijft de hele tijd hoog en alle ingrediënten worden kort verhit. Geen spreker krijgt meer dan een paar regels ruimte en dan moet hup de microfoon weer verder. Voor minder direct betrokken kijkers is dit tempo nogal vermoeiend en verre van plezierig. Alsof je geen lucht krijgt en de wereld alleen uit narigheid bestaat. Maar grote kans dat zorgverleners en leraren het debat juist hebben ervaren als stoom afblazen.
Zelf ben ik per saldo blij het toch te hebben uitgezeten. Vooral het besef dat veel werknemers een 'oneindig wantrouwen' over hun professionalisme ervaren, zich gepiepeld voelen door de onmogelijke stroom formulieren en protocollen, kwam goed binnen. Zo wist ik niet dat de verplichte tijdsregistratie voor psychiatrisch behandelaars zo strak is: deze professionals moeten blijkbaar iedere minuut werk en ieder telefoontje verantwoorden om hun vergoeding te kunnen krijgen. Terwijl je ook simpelweg het eindresultaat kan laten tellen: heb ik bereikt wat moest worden bereikt?
Wie in de studio ontbraken waren de echt hoge piefen uit de politiek. Zo had minister Hugo de Jonge laten weten - o ironie - geen tijd te hebben. Maar misschien ook wel goed, dat er geen kop van Jut was, er geen beloften klonken en niet met zoethoudertjes werd gestrooid. Nu kwam aan het eind van de lange live-uitzending tenminste een gesprek op gang over de vraag: we zijn toch vakmensen, we zijn toch volwassen, waarom staan we niet op en weigeren we voortaan alles wat in onze ogen onzin is? Worden we dan ontslagen, krijgen we dan echt ons geld niet?
Zeker de Rotterdamse onderzoeker Carin Gaemers - bekend van haar zorgmanifest met Hugo Borst - was duidelijk: "Je bent verdorie opgeleid, je hebt een vak, zeg dat dat vak je niet toelaat dat je al die andere dingen ook doet."
Kitty de Jong, vice-voorzitter van de FNV vond dit een gevaarlijke 'simplificering' van het probleem en keek toch liever naar de politiek voor oplossingen. "Maar dan moeten er wel vakministers komen, die zelf met hun poten in de modder hebben gestaan", aldus de recht-voor-zijn-rape huisarts Bart Bruijn. Voor het eerst klonk een applausje.
Hoopvol was het verhaal van Arkin, aanbieder van geestelijke gezondheidszorg. Bestuurder Dick Veluwenkamp wist in overleg met het ministerie van VWS en zorgverzekeraars de administratieve druk voor zijn zorgverleners drastisch te verlagen. Al na acht maanden noteert Arkin tevredener klanten, minder verzuim en minder verloop.
En zeker dat laatste is belangrijk, want de heilige flexibele arbeidsmarkt en vrije marktwerking betekenen ook dat gefrustreerde medewerkers gemakkelijker kunnen vertrekken naar groenere weiden. De debatbijdragen van een teleurgestelde ex-buschauffeur en een opgestapte IC-verpleegkundige stemden verre van vrolijk.
<<<Mijn seks is stuk Buitenhof>>>