Weg met jongens en meisjes!
Terwijl het halve land voor Studio Sport hing, was zondagavond op NPO2 een andere competitie gaande: hoe krijg je een schoolklasje genderneutraal? Gisteren het laatste deel van 'No more boys and girls', waarin een fanatieke Britse arts in zes weken tijd probeert meisjes zelfverzekerder te maken. En jongens minder opgefokt.
Plaats van handeling: een klas met zevenjarigen, in een dorpschool op het Isle of Wight. Niet bepaald multiculti daar, maar misschien representatief voor talloze scholen in Europa. Hier kreeg de klas van meester Graham bezoek van doctor Javid Abdelmoneim, bij de Britten bekend door zijn werk voor Artsen zonder Grenzen en diverse tv-programma's.
Abdelmoneim is verbijsterd over hoe de kinderen denken in rollenpatronen. 'Vrouwen kunnen geen automonteur zijn, mannen geen professioneel danser.' 'Jongens zijn belangrijk, meisjes zwak.' De zelfverzekerdheid van de jongens oogt grappig, de onzekerheid van de meisjes is schrijnend. Voor een uitdaging gesteld, gaan veel meisjes er bij voorbaat vanuit dat ze zullen falen. Of het nu om een proefwerk gaat of om een fysieke test.
En dat terwijl - en dat had ik ook niet op mijn netvlies - jongens en meisjes voor de puberteit gewoon dezelfde spierkracht hebben. Een rondje langs de kop van Jut bewees het. Ook qua hersens is er geen enkel verschil tussen jongens en meisjes, stelt hoogleraar Gina Rippon. Zij legde uit hoe hersenen hongerig ter wereld komen, zich naar behoefte ontwikkelen maar helaas te maken hebben met een 'tsunami van roze en blauw'. Kort door de bocht: als meisjes net zo vaak met lego speelden als jongens, zou hun ruimtelijk inzicht zich beter ontwikkelen en gingen meisjes vaker de bètakant op.
Dát meisjes anders worden uitgedaagd dan jongens, toonde een simpel experiment: Abdelmoneim liet volwassenen op een peuter passen, op een vloerkleed vol speelgoed. De oppassers werden misleid: peuters in meisjeskleren waren feitelijk jongens, en andersom. Toen de volwassenen na afloop hoorden van de omwisseling, zag je ze schrikken: oh, als ik dat had geweten had ik ander speelgoed aan ze gegeven, meer of minder stoer gestoeid. Waarom precies? Dat wisten ze niet echt.
Abdelmoneim pakt zijn klasje streng aan. Meester Graham krijgt strafpunten wanneer hij meisjes 'love' noemt, en jongens stoer 'mister'. Er wordt gemengd gevoetbald. Thuis moeten de ouders de kinderkamers ontdoen van te tuttig en van te stoer speelgoed. Het lijkt te werken. Ouders zijn tot tranen toe geroerd wanneer ze hun kinderen m/v al na een paar weken zelfbewuster zien worden, en ruimdenkender.
"Absoluut boeiend!" is het commentaar van vriendin Sandrine van Eerde, zelf juf in Amsterdam. Ze keek mee en herkende veel. "Goed voor leerkrachten én ouders om zich bewust te zijn van dit soort processen. En stom dat ik verrast ben over die vergelijkbare fysieke kracht: ik won nota bene zelf tot in de brugklas van iedereen met armpje-drukken!"
Ze herinnert zich ook hoe ze schaaknerd was en toernooien speelde. "Altijd tegen jongens ja. Die werden bij voorbaat uitgelachen als ze tegen een meisje moesten. Als ze dan verloren, was hun imago echt kapot. Treurig eigenlijk, dat anno 2018 zo'n programma nog steeds nodig is."