Wat wordt het, verdoven of volhouden?
Het is absoluut een tijd om te transformeren tot struisvogel. Om liever weg te kijken, dan de dreigende actualiteit te volgen. Maandag alleen al de aankondiging van 'Nieuwsuur', dat burgemeester Depla zou komen praten over die vernielde teststraat in zijn Breda. Soms wil ik het allemaal niet aanhoren. Of aan kunnen.
Wellicht dat ik daarom met extra interesse afstemde op een programma over mensen die kiezen voor de roes. Om er niet meer mee bezig te hoeven zijn, met de waan van de dag. Het gaat om 'Verdoofd', de nieuwe Powned-serie van Sahar Meradji, eerder de grote vrouw achter 'Tygo in de GHB'. Raakte ik geïnspireerd? Ja, maar anders dan ik dacht.
Meradji volgde vier mensen met een excessief gebruik van dempende en oppeppende middelen. Mocht u nu beelden binnenkrijgen van tandeloze losers in een goot, duw die maar weg. Verdoofd draait om vier aardige, intelligente en goed formulerende personen. Tenminste, op de momenten dat ze aanspreekbaar zijn. En dat is vaak niet het geval.
Hun leven komt door de drugs en drank maar niet uit de startblokken, en de dagelijkse chaos heeft weinig leuke kanten. Nou ja, eventjes grappig is het wel, om te zien hoe een stel verdoofde types probeert een aanhanger vol vuilnis aan een trekhaak te koppelen. Maar dat is het dan wel zo'n beetje, qua lol.
Maakster Meradji is een knappe interviewster, die alle vragen stelt die je hoopt dat ook een hulpverlener gaat doornemen met deze mensen. Rustig en respectvol probeert ze te doorgronden wat de onderliggende reden is voor de verslaving. Of ze 'er oké mee zijn of volledig in de ontkenning zitten', zoals ze het formuleert bij Daphni. Deze GHB-verslaafde vrouw viert graag feest en betaalt dat allemaal door zich te prostitueren.
Hoe trouwens student Boaz zich financieel staande houdt, met wat hij allemaal snuift en slikt? Of de andere twee mannen? Blijkbaar kan je in ons landje makkelijk een grootverbruiker zijn, zonder in de criminaliteit te hoeven vervallen.
Boaz komt uit een prima nest, zo is later in de serie te zien wanneer hij zijn ouderlijk huis bezoekt. Bizar. De bleke, vermoeide maar nog altijd mooie jongen vertelt niets over zijn echte leven, zijn ouders vragen zo te horen nergens naar. Zouden zij nu via deze docuserie ontdekken hoe verslaafd hun zoon is aan designerdrug 3-MMC? Soms 'benzootjes' slikt om eindelijk weer eens te kunnen slapen? Geen enkele focus heeft?
'Hier op aarde is het niet', zo leerden we vroeger. Maar voorlopig zitten we er nog wel even.
Na Verdoofd ben ik daarom toch maar eens serieus gaan kijken naar 'We houden vol', het dagelijkse kwartiertje pep-voor-gewone-mensen, sinds kort na het achtuurjournaal op NPO1.
Vorige week kon ik het niet aan, haakte ik af als in de eerste minuut al iets klonk als 'door dit virus is mijn leven nu tienduizend keer beter'. Of 'door corona heb ik rust gevonden'. Het daarna volgende relaas - van mensen die door de hele toestand een veel betere band met hun kinderen hebben gekregen, nu beter voor zichzelf zorgen, meer van hun partner houden dan ooit - het was me allemaal veel te zoet.
Maar gisteren, na Verdoofd, heb ik ze allemaal bekeken, achter elkaar door, als een overdosis tegengif. En ik zal u zeggen, het werkte uiteindelijk uitstekend. De kop is weer uit het zand.