Vroege Vogels blijft roepen in de woestijn
Het wereldnieuws, de realityshows en de praatprogramma's: echt blij word je meestal niet van het gekakel van de mens. Maar kijk je naar 'Vroege Vogels TV' dan ben je zo weer verliefd op het leven. Alleen al dankzij het liefdevolle camerawerk in deze enige echte Nederlandse natuurrubriek: met zulke beelden zou je bijna je stoel niet meer uitkomen om er zelf op uit te trekken.
Een slecht advies natuurlijk, want hoeveel minuten per week besteden de Nederlandse zenders nou helemaal aan onze natuur? Ik durf ze niet te tellen, want ik weet zeker dat het zwaar tegenvalt. Des te meer hulde voor BNNVara's Vroege Vogels TV, dat stug doorgaat met roepen in de woestijn. En op de knieën blijft gaan voor ieder miertje, nachten doorhaalt om een das te strikken en zich nooit te groot voelt om het minuscule eitje van de kamsalamander of het oranjetipje te zoeken. Met dit seizoen nog meer verdieping dankzij de keuze om met het hele team een paar dagen echt neer te strijken in een natuurgebied, om rustig te kijken wat daar speelt. Daarbij dag en nacht geholpen door de mensen van onze natuurorganisaties, die graag de schatten in hun gebied onthullen. En vaak van die toepasselijke namen hebben, zoals vogelman Kwak, ecoloog Stronks en boswachter Nijveld.
Maar al is Vroege Vogels TV een blij programma, de boodschap is vaak ernstig. Neem de aflevering vanuit Salland. Waarom doen we wel sentimenteel over de laatste panda, maar laten we hier onze eigen korhoen uitsterven? De verzuring van de heidegronden maakt dat deze vogel nog maar weinig te eten vindt. Een bosman deed er een lakmoesproef: alsof het grondmonster niet met water maar met azijn was besproeid. Waarom hebben we het eigenlijk nooit meer over zure regen?
De net afgeronde Omroep Max-serie 'De Eilanden' was ook een cadeautje voor de liefhebber van het Nederlandse landschap. Met veel Waddeneilanden, en een toefje Midas Dekkers. Ik omschrijf het zo omdat een natuurminnende vriend knorrig opmerkte dat de inbreng van boegbeeld Dekkers feitelijk niet groot is. "Als je goed kijkt, zie je dat hij alleen even invliegt om op zijn Solex wat snedige opmerkingen te maken bij een weiland of in een bruin café. In de interviews en reportages komt hij niet voor." Knorrige vriend lijkt gelijk te hebben, maar de oprispingen van Dekkers blijven leuk. 'Niets vult je gemoed zo goed als leegte.' 'Besluiteloosheid is een deugd'. 'Goddank brak de natuurbescherming uit'.
De mooiste aflevering ging over het eigenzinnige Ameland, dat tegen wil en dank 'aan ons' werd verkocht in de 18e eeuw. En waar leden van de etnische oerstammen elkaar nog steeds herkennen aan uiterlijk, mimiek en karaktertrekken. 'O, hij is bang in het donker? Dan is het er eentje van de familie X'. Grappig, maar gisteren trok Midas Dekkers een ernstige conclusie: de Waddeneilanden zijn overwoekerd, overwoekerd met mensen. "Fauna en flora zijn bedolven door mensentroep. Wat zou ik graag die hele korst van bolderkarren, vuurtorenwachters en dagjesmensen eraf willen krabben om te kijken wat daaronder zit."
Dus toch wat vaker binnen op die stoel blijven zitten? Misschien, maar dan alleen met meer natuurprogramma's op de buis.
<<<mh17-leed pauwendevrouwen>>>