Verbouwing Binnenhof: 17 miljoen architecten, kom er maar in
Knap gedaan, Splinter Chabot en de uwen. De eerste aflevering dinsdag van Ondertussen aan de Hofvijver smaakte onmiddellijk naar meer. Helaas betreft het hier een oefening in geduld: de AVROTROS-reportagereeks over de renovatie van ons aller Binnenhof heeft een ritme van een aflevering per kwartaal, zolang de verbouwing strekt. Bij de huidige planning van 5,5 jaar betekent dat ruim twintig episodes. Ik ben nu stiekem al blij dat velen denken dat deze mega klus gaat uitlopen en er veel gedoe komt: de serie kan daardoor wel eens net zo monumentaal worden als het Binnenhof zelf.
De vergelijking met de prijswinnende documentaire Het Nieuwe Rijksmuseum dringt zich onmiddellijk op. Ook hierin stond de verbouwing van een groot historisch gebouw centraal, met besluitvormingsprocedures zo complex als het bouwwerk zelf. Budget, opleverdatum: het was overschrijdingen troef. Bij de renovatie van het Binnenhof voel je dezelfde buien hangen, waarbij het in aflevering 1 genieten was van de duidelijke taal van voormalig rijksbouwmeester Floris Alkemade. Afgelopen juli was hij als inspirerende Zomergast ook al niet zuinig met het waarschuwende vingertje richting de Haagse politiek, die graag wil dat bij de renovatie de trefwoorden sober en doelmatig de hoofdrol spelen. Staande met Chabot onder het goudglanzende, lyrische plafond van de Eerste Kamer merkte Alkemade fijntjes op dat ze vroeger gelukkig andere uitgangspunten hanteerden.
De komende afleveringen gaan vast meer te maken krijgen met Alkemades opvolger, Francesco Veenstra. Ik ben benieuwd hoe de nieuwe rijksbouwmeester zich staande houdt in het krachtenspel van geld versus kwaliteit, en praktisch versus prachtig.
Een rondgang door de ontmantelde, lege gebouwen maakte duidelijk dat het niet alles goud is, wat er blinkt langs de Hofvijver. Overal zagen we lompe brandmelders in historische plafonds, bakstenen ellende achter de gobelins, verzakkingen in de vloer van werkkamers, vochtige muren van doorlekkend vijverwater en vooral depressief stemmende kluwens kabels en leidingen. Volgens Alkemade zal viervijfde van het budget opgaan aan het renoveren en beter inbouwen van de technische installaties.
Maar Splinter spitte dinsdag nog vooral in de wirwar van oude verhalen, anekdotes en de historie van het Binnenhof. Met een verfrissend enthousiasme dat hijzelf eenvoudig kon verklaren: hij is Hagenees, kent de plek al zijn hele leven, is razend geïnteresseerd in het landsbestuur en zelf afgestudeerd politicoloog. Ik ben een groot fan van zijn keuze voor kleurrijke en stijlvolle kleding. Hij valt erdoor op, maar wat je ziet is geen aandachttrekker. Chabot stelt zich bescheiden en dienstbaar op, kan goed luisteren en inspireert mensen hun verhaal ook meer kleur te geven. Zo ging Alexander Pechtold spontaan naspelen via welke sluiproute hij de pers probeerde te mijden, als hij geen zin had in microfoons en camera's. En huppelde de stadsarcheologe bijna van vreugde door de oprechte interesse van Chabot.
Pechtold is voorzitter van de bestuurlijke stuurgroep renovatie Binnenhof, een naam waar hij enigszins lacherig over deed. Alsof hij ook geen idee heeft waar het heen zal gaan, de komende tijd. We gaan het allemaal meemaken. Jarenlang.