Van tv naar vlog naar tv: een nieuwe beeldenstorm.
'De Vloggende Hollanders'. Als woordgrapfan vind ik het leuk bedacht, de naam van het programma dat SBS6 sinds maandag uitzendt om acht uur 's avonds. Primetime dus, maar wees er snel bij als u het wilt zien: met kijkcijfers die met moeite de 200.000 halen zou dit kindje van John de Mol wel eens een vroege dood kunnen sterven. Terwijl er ingrediënten inzitten die programma's als 'Man bijt Hond' en 'Ik vertrek' groot maakten. Wat gebeurt hier? Zijn we alweer vlog-moe?
Waarschijnlijk niet: iedere dag zetten miljoenen mensen hun persoonlijke videologboek op internet. Vaak met een commerciële reden, zoals artiesten die hun fans aan zich willen binden en beautyexperts die reclame-inkomsten zoeken. Het groeiende aantal jongeren dat internet gaandeweg interessanter vindt dan de 'gewone' televisie baart de tv-wereld danig zorgen.
Door dit gevlog nu in een tv-format te persen lijkt SBS6 op zoek naar een oplossing. In de 'De Vloggende Hollanders' filmen zes Nederlanders in wier levens iets belangrijks staat te gebeuren - zoals een verhuizing naar Bonaire, tientallen kilo's afvallen, een geslachtsoperatie, een WK frikadelleneten - hun dagelijkse bestaan.
Maar wat niet echt des vlogs is: de SBS6-camera zelf volgt deze mensen ook. Dus zit je te kijken naar een film met daarin mensen die zichzelf filmen. Dat voelt raar, de beelden missen daardoor de intimiteit van een normaal vlog. Ook kan niet iedere amateur echt goed praten en filmen tegelijk. En ook het grote aantal traag op gang komende verhaallijnen maakt het meeleven er niet makkelijker op.
Op internet opereert Linda de Mol juist weer met een site vol vlogs en video's onder de naam 'LindaTV'. Dit gratis kanaal is een koektrommel vol menselijke emoties. Nederland was al nooit een land waar 's avonds de luiken voor de ramen gaan, maar op 'LindaTV' staan de gordijnen permanent open. Je komt er in huiskamers terecht waar alles bijzonder is. Met name de ongecompliceerde openheid.
Het tv-achtige karakter van 'LindaTV' is vooral dat je er iedere week naartoe moet voor nieuwe afleveringen van de vlogs. Een van mijn favoriete is 'De vaders van Liv', over twee mannen van dertig - politieagent Duco en marketeer Ron - die dankzij een draagmoeder vader werden van meisje Liv. Twee aardige gasten die een klein kindje koesteren: een plaatje dat je niet iedere dag ziet, maar waaraan ik graag wil wennen zo.
Ook niet alledaags is 'Liever met z'n drietjes' waarin Helene en haar twee Jannen alles vertellen over hun polyamoreuze huishouden. De stoere Helene is nogal recht-voor-haar-raap met uitspraken als 'emancipatie vind ik niets: heerlijk als de sterke Jan1 mijn jampot opendraait'. En ze lacht Jan2 ongegeneerd uit om hoe hij er vroeger uitzag 'met die Hema-onderbroek tot aan zijn oksels'.
Kijkers kunnen commentaar leveren en het aardige is dat de betrokkenen terugschrijven. Zo heeft Jan2 iedereen gerustgesteld dat hij niet onder de plak zit, maar juist heel gelukkig is in zijn nieuwe leven.
Ene Simone betwijfelde of het iets voor haar zou zijn: "Ik denk meteen aan de praktische kant. Van twee mannen de vuile sokken wassen..." Een vlog over emancipatie, zou dat kijkers trekken?