Van Nieuwkerk is niet de enige die een cursus frustratiebeheersing kan gebruiken

Zou de meeste aandacht de afgelopen dagen op televisie wél naar het schrijnendste Nederlandse nieuws zijn uitgegaan, wanneer de Volkskrant zijn onthullingen over Matthijs van Nieuwkerk anders had getimed, of het WK-voetbal 2022 gewoon in juni was gestart? Ik doel op het NOS-onderzoek onder Tweede Kamerleden, over hoeveel last ze hebben van intimidatie. Het journaal-item hierover, zondag, was ronduit schokkend. Scheldpartijen, niet worden geholpen in winkels, doodsbedreigingen: het komt allemaal voor in ons ooit zo tolerante landje. En leidt ertoe dat onze volksvertegenwoordigers hun mening (!) soms maar voor zich houden.

Matthijs van Nieuwkerk is bepaald niet de enige Nederlander die op een cursus frustratiebeheersing moet.

Natuurlijk, het is triest stemmende berichtgeving, over de grillige omstandigheden voor betrokkenen op de werkvloer bij DWDD. Maar het betekent ook gouden tijden voor sociologen, columnisten én voor cabaretiers als de mannen van Even tot hier. De briljante en keiharde afstraffing van hun BNNVara-collega zaterdag, via de instant klassieker Achter de schermen op de wijze van het chanson La Bohême, daar gaat in tv-land niet veel boven.

Ouwe getrouwen van Van Nieuwkerk - en hoeveel mensen hebben qua carrière niet ontzettend veel aan hem te danken? - nemen het ook voor hem op. Zo stuurde Dominee Eppe Gremdaat alias Paul Haenen meteen zaterdagochtend een stichtelijk woord de wereld in via zijn YouTubekanaal, onder de titel: "Matthijs van Nieuwkerk wordt geslacht... kent u die uitdrukking?". Gremdaat zei: 'Mensen die geniaal zijn in hun werk - u weet dat als geen ander - die kunnen in hun dagelijkse leven wispelturig en onaangenaam zijn. Dat moet je op de koop toenemen." Hij vindt wel dat jonge redacteuren gewaarschuwd hadden moeten worden, van 'weet wel waar je aan begint'. Maar stelde: "Zo'n unieke presentator moet gekoesterd worden, want daar is er maar een van, terwijl de meeste redacteuren inwisselbaar zijn. Jammer voor de redacteuren, maar wel een feit."

Met die keiharde herderlijke leiding moesten de bibberende schaapjes het doen. Want Gremdaat toonde zich allergisch voor het woord angstcultuur, de opvolger van #MeToo. "Nederland is gek geworden! Geen angst voor angstcultuur!" brieste de dominee, het begrip als het nieuwe modewoord betitelend.

Helaas blijkt uit het NOS-onderzoek onder de kamerleden geen reden er zó luchtig over te doen.

Al greep ik wel naar mijn hoofd toen ik een stukje uit universiteitsblad Folia las dat een vriendin me toestuurde. Hierin schrijft UvA-hoogleraar Bas van den Putte:" Ik krijg net als veel van mijn collega's regelmatig klachten van studenten dat ze zich tijdens de les onveilig voelen omdat ik hen een vraag stel, bijvoorbeeld over iets wat ze vooraf hebben moeten lezen, over hun gedachten over een fenomeen dat in de les wordt besproken, of dat hen wordt gevraagd wat ze van het antwoord of mening van een andere student vinden. Dat willen deze studenten niet. Ze geven aan dat ze daardoor gestrest in de klas zitten, zich niet meer goed kunnen concentreren en het onderwijs als onplezierig en onveilig ervaren. Ze vinden dat ze het recht hebben om niet actief in de klas te participeren."

Ober, doe ook maar een rondje weerbaarheidstraining voor de hele zaak. 

<<<Verloren kinderen                                                                                                     Qatar>>>