The Spectacular, spectaculair goed drama over een enge tijd
Het valt me op dat we elkaar deze dagen veel vaker gezondheid toewensen dan vrede. Nu zijn oorlog en terreur voor de doorsnee Nederlander ook een ver-van-mijn-bed-probleem. En gelukkig maar, zo kon je zondagavond op NPO3 tot twee keer toe tot in al je vezels voelen.
Bij de VPRO startte de Nederlandse serie The Spectacular. En: wow. De titel duidt op het soort aanslag dat een groepje IRA-activisten wil plegen: een spectaculaire terreurdaad, die vriend en vijand zal imponeren. Het vierdelige drama is gebaseerd op de daden van een IRA-terreurcel die ruim dertig jaar geleden actief was rond Limburg, met als doelwit de Britse soldaten die daar volop gestationeerd waren. Wist u dit allemaal nog? Een aantal militairen wordt in koelen bloede vermoord. Per vergissing werd in 1990 ook het vuur geopend op Australische toeristen, midden op de markt van Roermond. Twee slachtoffers stierven.
The Spectacular heeft alles wat je wilt van een verslavende serie. Een realistisch verhaal waarin op de achtergrond politiek gekonkel, grensproblematiek en miscommunicatie hun rol spelen, en op de voorgrond koele slechteriken en een koene heldin: de niet loslatende politievrouw Jeanine Maes. Dit personage wordt levensecht vertolkt door Hadewych Minis, in mooi samenspel met Michel Sluysmans als haar rechterhand Martin.
Je moet het eerste kwartier flink opletten wie wat waar en hoe, even wennen aan Minis' bijzonder gekleurde haar en misschien de ondertiteling aanzwengelen als je ieder brokje Limburgs wilt kunnen volgen. Maar vervolgens grijpt het verhaal je probleemloos bij de strot. Schrijver en regisseur Willem Bosch is een ster in het uitbeelden van tweespalt, soms door van het tv-beeld een tweeluik te maken. Simpel doch effectief. Met voor mij als voorlopig hoogtepunt - ik ben net over de helft - een scène aan het eind van aflevering 2, waarin hoofdonderzoekster Maes zich in een café spiegelt aan het meedogenloze IRA-kopstuk Fiona, een vrouw die wordt omschreven als the angel of death. Beide vrouwen zijn qua leeftijd vergelijkbaar. Maar verder? Zou ieder mens van zichzelf een moordenaar mogen worden? En als je die grens bent overgestoken, kan je dan ooit nog terug?
Nog meer katholiek en protestants bloed, zuidelijke tongval en grensoverschrijdend geweld zat zondagavond laat in De Bende van Oss, een mooi gemaakte film uit 2011 waarin ons land eveneens inspireerde als strijdtoneel: het door misdaad en wellust geteisterde Oss in de jaren dertig van de vorige eeuw. Ook hierin moet een dappere vrouw het tij zien te keren: Johanna de Snol, een onvergetelijke rol van Sylvia Hoeks met haar heldere smoeltje. Ik heb deze film tien jaar lang weten te missen, maar ben blij hem alsnog te hebben gezien. Al word je niet vrolijk van het sociale leed in het Noord-Brabant van toen.
Toepasselijk: tussen The Spectacular en De Bende van Oss zat een nieuwe aflevering van het satirische Draadstaal, waarin met de lancering van Netnix de draak werd gestoken met het heus niet altijd zo fameuze niveau van Netflix-originals. Met de NPO3-programmering van zondag had in ieder geval geen enkele neiging mijn dramaheil elders te zoeken.
Ik wens u een jaar vol gezondheid, vrede en veel mooie, verhalende televisie toe!
<<<De Kist teweegbrengers 2021>>>