Terugkijken naar WA en Máxima in 2001: een andere ervaring
Dank Libelle: via een link op de site van dit onvergankelijke damesblad zag ik onverwacht de persbijeenkomst in 2001 terug waarop kroonprins Willem-Alexander zijn verloofde Máxima voorstelde. Weer helemaal actueel door het succes van de serie Máxima (Videoland) over onze Argentijnse koningin. Wanneer je die reeks net hebt geconsumeerd, levert die eerste officiële ontmoeting met de pers - de apotheose van de serie - een nieuwe kijkervaring op. Een warmere.
Want ik kon me veel meer inleven in de poppetjes van toen, beseffend hoe ingewikkeld hun startperiode was. En het viel me op dat Máxima en Willem-Alexander in het echt nog veel verliefder naar elkaar keken dan in de serie. Wat een jonge, blije hoofden.
De perspresentatie is vooral beroemd geworden vanwege 'een beetje dom', de charmante manier waarop de slimme Maxima de scherpe randjes weghaalde van de fout die haar grote liefde had begaan, toen hij ter verdediging van zijn schoonvader een ingezonden brief aanhaalde zonder te weten dat die was geschreven door oud-dictator Videla.
Alle vragen van de pers over de kwestie Papa Zorreguieta wist het stel tijdens de presentatie rustig te pareren. De adrenaline piekte wel toen de man van de Story ongegeneerd vraagtekens zette bij de vruchtbaarheid van het stel, aangezien beide verloofden al over de dertig jaar waren. Mijn tenen kromden alsnog in mijn schoenen, bij het impertinente gehengel naar details over de voortplantingsdrift.
Welkom in het platte Nederland, Máxima.
Door de serie moet ik erkennen dat consequent zijn meer iets is voor anderen. Want waar ik uiteindelijk afhaakte bij The Crown, omdat ik het niet ethisch vond om nog levende, echte mensen woorden in de mond te leggen en dingen te laten doen waarvan je niet weet of ze echtgebeurd zijn, leg ik dat bezwaar bij Máxima ongegeneerd ter zijde. Er zit dan ook niets compromitterends in de serie; per saldo ben ik positiever over beide mensen gaan denken. En ben ik er nog meer van overtuigd, dat zolang we het instituut koningshuis inclusief erfopvolging in stand willen houden, we moeten accepteren dat we mensen van vlees en bloed een soort heilige status geven terwijl die onmogelijk voor 100 procent is waar te maken.
Ondertussen brengt dit stel ons koninkrijk weer een aantal decennia verder in de historie. Met Máxima als onze bekendste expat. Of dingt Arnout Hauben inmiddels mee naar die titel? Op zijn wandeltocht Dwars door de lage landen met maten Ruben en Philippe - van Lauwersoog naar de Belgische kustplaats De Panne - heeft de ontwapenende frisse Vlaming ons land inmiddels verlaten.
De zesde aflevering dit weekend was opnieuw een topper, dankzij onder meer een beeldend verhaal hoe de rosse buurt in Antwerpen kostbare kunstschatten uit een brandende kerk redde. En met twee olijke vrijwilligers die de visstand in de Schelde in de gaten houden: als je dit soort mannen ziet, weet je dat het nog steeds goed gaat in een land.
En dan een onvergetelijke boerderijscène: twee piepjonge broertjes samen op een shovel, bezig een hoop zand te verplaatsen. Zonder toezicht. Ik hoop dat de ouders er geen gedonder mee krijgen, want wat we zagen kon natuurlijk helemaal niet.
Maar het had ook iets van 'Pippi Langkous, kom er maar in'. Het echte leven, zo gaan de dingen.