Sinterklaas met de S van Stress
Wanneer Dieuwertje Blok een trui draagt met het woord CHAOS erop, dan weet je dat de zenuwen weer door Jong Nederland gieren: de Sint is aanstaande en traditiegetrouw laat Het Sinterklaasjournaal zien dat het nog een hele toer gaat worden om de cadeautjes op tijd bij de kinderen te krijgen. Het ging meteen van dik hout zaagt men planken deze week, met beelden van panikerende pieten op een zinkende stoomboot. Sinterklaas met de S van stress.
Maar op de site van het vorig jaar met een Ere-Nipkowschijf bekroonde Sinterklaasjournaal kan je je naam en postcode invullen, om gerustgesteld te worden: geen nood, er is een pakje naar je onderweg. Hopelijk wordt het voor alle kindjes bewaarheid: een van de eerste woordgrappen, het adres Banksaldoweg in Hogerloon, doet vermoeden dat het thema 'krappe financiën' dit seizoen een rol gaat spelen.
Bah, niet aan denken. Hopelijk wordt 5 december een royaal sprookjesfeest voor iedereen.
Menige oudere medemens kreeg zijn cadeautje vrijdag al: de EO maakte bekend dat Blauw Bloed vanaf januari weer terugkomt op de zaterdagavond. Ouderwets vanuit de studio, met een presentator. Bakzeil voor de NPO-bazen! Die wilden het programma de nek omdraaien maar geven nu toe dat 'de belangstelling voor het koningshuis en aanverwante zaken toch groot is'.
Royalty minnende gnotteraars tekenden massaal een petitie om regulier te kunnen blijven kijken naar de Oranjes van deze wereld.
Je kunt doen of je daar boven staat, maar niet als je ondertussen wel de nieuwe reeks van The Crown gaat bekijken. Zelfs ondanks het onethische randje, dat deze Netflix-serie publieke figuren woorden in de mond legt die ze in het echt nooit hebben uitgesproken. Veel kijkers interesseert dit geen moer, zag ik deze week op Facebook aan de reacties onder een NOS-bericht over het waarheidsgehalte van The Crown. De meeste reaguurders haalden hun schouders op. 'We wéten toch dat dit Netflix is en dat het acteurs zijn?'. Of: 'Wat een gezever! Elk historisch drama is fictie.' Er is weinig medelijden kortom met het exploiteren van de mensen van vlees en bloed, die Charles, Camilla en hun clan zijn.
Ik gevoel nog weinig binge-verleiding. Maar ben wel dolblij dat ik een paar uur nachtrust heb opgeofferd aan een film over het kostbaarste dat je een kind kan schenken: oprechte aandacht en interesse. Het gaat om de 3,5 uur durende 2Doc Herr Bachmann und seine Klasse, afgelopen donderdag bij HUMAN. De camera volgt hierin de bijzondere en bevlogen onderwijzer Dieter Bachmann, en zijn klasje vol jonge pubers die uit alle windstreken komen: de school staat in een Duits fabrieksstadje dat niet zonder buitenlandse arbeiders kan.
De kinderen krijgen naast gewoon onderwijs veel levenslessen. Ze leren voor elkaar op te komen. Elkaar te helpen. Te praten over hun gevoelens. Hun beweegredenen te begrijpen. Te analyseren waarom ze iets doen, zeggen of voelen. Ze leren hoe je een sociaal verband weeft. En dat ze samen in hetzelfde klotsend schuitje zitten, dat omkiepert als je niet op elkaars bewegingen let. Een vakkenpakket dat ik ook best had gewild.
Deze kinderen beseffen dat ze niet boven aan de sociale ladder starten. Maar ze zitten wel in de beste schoolklas van de wereld.
Wat een film. Om lang heimwee naar te hebben. Zet hem gerust op uw verlanglijstje.