Samen de donkere dagen in met FaceBook
"'Sorry for your loss' is de beste serie die niemand aan het kijken is." Aldus het Belgische blad Knack deze week. Nu zes afleveringen verder ben ook ik overtuigd van de kracht van dit onbekende Amerikaanse drama. Het leert me veel over depressie, wroeging en rouw. Een somber drietal op het juist altijd zo blije FaceBook waar iedereen zo graag 'shinet'. FaceBook? Ja, dat is het verrassende medium waar deze serie is te zien.
En dat gaat dus blijkbaar aan de meeste mensen voorbij. Ook al kwam het tiendelige 'Sorry for your loss' vanaf september gratis online - iedere dinsdag werden twee nieuwe afleveringen gelanceerd - sommige episodes zijn niet eens honderdduizend keer bekeken. We zijn duidelijk nog niet op de hoogte van streamingdienst 'FaceBook Watch'.
Oké, je moet het er vooralsnog ook doen zonder ondertiteling, maar het gesproken Engels zal voor een groot deel van de mensheid geen probleem zijn. Misschien is het een experiment van FaceBook, kijken hoe snel een serie wordt opgepikt zonder grootscheepse publiciteit. Of misschien liegen ze over de kijkcijfers. Maar de logica daarvan zou me ontgaan.
Wat kan het schelen: wie kijkt ontdekt dat 'Sorry for your loss' een intiem, ingetogen pareltje is over de reconstructie, nasleep en verwerking van een overlijden. Het draait om Leigh (Elizabeth Olsen), een jonge fitnessinstructrice wier man, leraar Matt (Mamoudou Athie) een paar maanden geleden is gestorven. Het wat-en-hoe van zijn dood wordt gaandeweg de afleveringen duidelijk. Onder meer tijdens de ijzersterke vijfde aflevering, waarin Leigh eindelijk de telefoon van Matt weet te deblokkeren. Via de ingesproken berichten vallen veel puzzelstukjes op hun trieste plaats. Je moet een sterke jongen/meisje zijn om het droog te houden. De onmacht klotst alle kanten op, en het verdriet maar ook de agressie van de weduwe en van Matts broer worden steeds begrijpelijker.
Kijken via FaceBook Watch biedt een interessante dimensie: in de kantlijn van je scherm kan je zien hoe door andere kijkers wordt gereageerd op de afleveringen. Natuurlijk, zoiets kan via Twitter ook, maar bijzonder is dat FaceBook zelf op vrijwel ieder bericht reageert. Ik vond dat eerst wat overdreven en moest er ook om lachen: 'Tja, dat krijg je wanneer je als social medium zelf iets gaat posten, dan kan je niet zwijgen als je reacties krijgt '. Maar wanneer gaandeweg de thematiek in 'Sorry for your loss' zwaarder wordt, is wel duidelijk dat FaceBook veel losmaakt met deze serie. Kijkers storten hun hart uit over sterfgevallen in hun omgeving, over eigen ervaringen met depressiviteit:
"Mijn eigen man stierf een week geleden. Hoe ironisch dat iets op FaceBook me werkelijk helpt tijdens dit proces."
"Dit is op afstand de beste verbeelding van depressief zijn die ik ooit zag."
FaceBook stuurt iedereen aardige woorden en verwijst naar een besloten groep, waarin mensen verder kunnen praten over deze onderwerpen.
Zwem je zo nog verder de privacy-fuik in die FaceBook is? Geen idee, en ik wil ook niet altijd maar achterdochtig zijn. Al die oprecht ontroerde mensen in de kantlijn ervaren in ieder geval een grote verbondenheid. En een echt sociaal medium.
<<<No more boys and girls Zembla>>>