Even Tot Hier: Bij die Ikea-juryleden zit een schroefje los

Moederlijke gevoelens voel ik uitgaan naar ons nationale weeskind, Joost Klein. Hoe gaat het gecancelde wilde Friesenjung dit dramatisch verlopen Songfestival overleven?

Ligt het kleintje huilend in bed, of stuitert hij juist ziedend tegen de muren? En is hij dan boos op zichzelf of op de grote boze buitenwereld? Draaien de foute momenten door zijn hoofd als een boemerang? Met als mantra United by Music, de onmogelijk gebleken slogan van Eurovision 2024. Neurovision. Narrowvision. Novision.

Misschien voelt Klein wel schaamte, dat hij het land heeft laten zitten. Al die sippe kindertjes! Ze waren zo uitgelaten. En dat allemaal omdat hij - zo te horen en te lezen - niet cool bleef toen het nodig was. Even het grote doel uit het oog verloor. 'Erger je nou niet aan aan al die apparatsjiks met hun onzinnige regeltjes, jongen. Tuuk: jij bent de kunstenaar hier, maar dit is hún museum. Doorbijten, want jij kunt keizer van Europa worden, als je de kiezer maar bereikt. Straks op het hoofdpodium.'

Door de doornen naar de sterren.

We zullen alle details over de incidenten de komende weken nog wel gaan horen, als het ons nog interesseert dan. Er zullen evaluaties komen. Was er genoeg persoonlijke begeleiding voor ons blauwe gekkenhuis, in die heksenketel daar in Malmö? Doen we volgend jaar nog wel mee? Sturen we Klein dan gewoon opnieuw? Volgen er financiële en juridische claims namens AvroTros?

Komen er trouwens ook regels voor grensoverschrijdend vertoon óp het podium? Spanje en Engeland: de confronterende seksualiteit schoot z'n doel volledig voorbij.

Je kan cynisch zeggen: het was een onvergetelijke televisieweekend. Maar per saldo is het waardeloos dat een vrolijk feest veranderde in een nieuwe pijnplek in ons toch al zo sombere overzicht van hoe het met de wereld gaat.

De zondagavond bracht de tv-kijker wat troost. De mannen van Even Tot Hier toonden zich solidair met onze Joost, en zongen op de wijs van Europapa: "Wij zijn uit Europa, EBU naaide Joost daar, pleur op dag dag, pleur op dag dag". En: "Pardon, ik dacht dat het na Mia en Dion echt niet valser kon."

En wie lang wakker bleef kon zich tegen middernacht bij de EO laven aan Bijbelen met sterren. Ja, zo heet het echt: babbelen met bekende Nederlanders over de bijbel - 'de grootste bestseller aller tijden' - onder leiding van de jonge Amelandse dominee Anna-Meta Kobes.

Ik bleef hangen, de elementen van het gesprek pasten nogal goed bij deze week: het ging over de verloren zoon, over de stormen des levens en een van de gesprekspartners was Lenny Kuhr, oud-winnares van het Songfestival. Een Nederlandse zangeres die misschien wel iets kwijt had gewild over de Songfestivaldeelname van Israël, nu ze in maart door pro-Palestijns actievoerders opeens is neergezet als Joodse zangeres.

Maar deze Bijbelen met sterren leek me een opname van voor alle tumult en draaide vooral om Teun Kapitein, bekend geworden als Teun Föhn door de SBS6-serie Urk! De homoseksuele kapper weet hoe het is als je afwijkt van de norm en je niet jezelf kunt zijn.

Hij bracht de Songfestivalboodschap een stuk rustiger: duw de verandering niet bij elkaar door de strot. "De factor tijd is heel belangrijk. Sommige mensen willen het erin gieten bij de ander, maar gedachtegoed resetten kost tijd."

<<<Metropolis                                                                                               Opsporing verzocht>>>