Publiekelijk doorgezaagd worden
Van oor tot oor ging-ie, de stralende glimlach van Jeroen Wollaars toen hij dinsdag de Sonja Barend Award in ontvangst nam. Te Bussum zal een bepaalde CDA-leider de euforie van de Nieuwsuur-presentator met licht geween en tandengeknars hebben gadegeslagen. Want voor Wopke Hoekstra betekende de prijsuitreiking dat er de hele tijd weer fragmenten voorbijkwamen uit dat vermaledijde lijsttrekkersinterview uit maart. Waarin Hoekstra - om het mild te formuleren - niet bepaald de bovenliggende partij was.
It takes two to tango. Zou de redactie van Khalid & Sophie - waar Wollaars werd gehuldigd - hebben overwogen ook Hoekstra zelf uit te nodigen, als onmisbaar onderdeel bij het succes van het winnende gesprek? Vast niet, maar het is interessant te fantaseren over hoe zo'n nieuwe confrontatie zou zijn gegaan. Zou Hoekstra begrijpen dat Wollaars 'best een beetje kwaad werd' toen hij ontdekte dat de partijleider zijn eigen verkiezingsprogramma niet kende? Zou de partijleider de Nieuwsuur-redactie sportief complimenteren met de gedegen voorbereiding van het gesprek? Zou hij überhaupt zijn op komen dagen?
We weten het niet. Nu deed Sonja Barend zelf de evaluatie en dat was ook vuurwerk. Het was zonneklaar hoe enthousiast ze is over de winnaar van dit jaar. Ze keek naar Wollaars of ze hem zo zou adopteren. Terwijl ze Khalid waarschijnlijk zou achterlaten in het weeshuis: Barend stak haar kritiek op het programma waarin ze te gast was niet onder stoelen of banken."Er kan mij niet genoeg gepraat worden op televisie, maar er zijn zoveel praatprogramma's dat de verrassing er afgaat" zei ze. "Het zou origineler kunnen. Daar heb je Kahlid & Sophie, die moeten heel urgent zijn, wat dat ook mag wezen. Dan hoop ik op iets nieuws. Dat er wat te lachen valt. Dat het origineel is."
Barends oordeel over de nieuwe talkshow was duidelijk. En Khalid wist niet hoe snel hoe bij dit onderwerp weg moest komen. In een functioneringsgesprek op televisie had hij weinig zin.
Jammer, want een van de spannendste momenten uit de vaderlandse interviewgeschiedenis is juist zo'n openbare evaluatie. Het kwam voorbij in Witteman 75 - Vakgenoten over zijn werk. Paul Witteman is deze donderdag 75 jaar geworden en kan zichzelf feliciteren met deze documentaire waarin collega's zijn interviewtechniek analyseren. En waarderen. Vanaf Wittemans eerste optreden als zwetend en nerveus jong Paultje in Achter het Nieuws - 1986 - tot de koele kikker Witteman die in eigen praatprogramma's geroutineerd wist hoe toe te slaan. 'De Mohammed Ali van de interviewers' noemt Charles Groenhuizen hem. En niet voor niets, als je weer terugziet hoe hij Ad Melkert de hoeken van de ring liet zien in de verkiezingstijd van 2002.
Weet u nog? PvdA-voorman Melkert kreeg het tijdens een lijsttrekkersdebat niet voor elkaar om op een normale manier om te gaan met het fenomeen Pim Fortuyn. Waarop Witteman onder meer vroeg of Melkert echt niet van plan was Fortuyn gewoon aan te kijken. Killing.
Later schoof Melkert bij Witteman aan voor een functioneringsgesprek. Over waarom hij erbij had gezeten 'als een uitgeperste citroen'. Maar de evaluatie had niet veel nut: Melkert imiteerde opnieuw een citrusvrucht.
Toch nieuwsgierig hoe Hoekstra het dinsdag zou hebben aangepakt.