Over vrolijk erfgoed en een extra Torentje voor Van der Plas
"Hé Mondriaan! Pietje!" Enthousiast haalt een man een schilderij van de Amersfoortse meester uit de mottenballen, om het een plaats te geven in het Depot, het schitterende nieuwe spiegelpaleis waarin museum Boijmans Van Beuningen tijdens de ingrijpende verbouwing zijn kunstvoorraad bewaart en toont. De vrolijke scène uit DEPOT - Reflecting Boijmans tekent de aanpak van documentairemaker Sonia Herman Dolz.
In haar film - donderdag in Het Uur van de Wolf - draait het louter om het succes van het Rotterdamse Depot, en het genieten van creativiteit. Zo huppelt de Zwitserse kunstenares Pipilotti Rist op een gegeven moment als een kind zo blij in de wonderschone wereld die het Depot is.
Wanneer stop je als mens eigenlijk met huppelen? En waarom?
Ik vind het verfrissend dat Dolz nauwelijks stilstaat bij het geëmmer achter de schermen, dat er natuurlijk ook is geweest. Want dat het Depot zo prachtig is geworden is per saldo boeiender dan dat het ook bij dit complexe verbouwproject weer wemelde van de vertragingen, bijsturingen en kostenexplosies. Blijkbaar onvermijdelijke fenomenen bij grote renovaties waar niet alleen commerciële drijfveren spelen, maar ook zaken als historisch belang, de publieke zaak en politiek gesteggel. Plus een logische aversie tegen het moeten doen van concessies aan creativiteit en kwaliteit.
En ik denk opeens aan Splinter Chabot en zijn serie over de renovatie van het Binnenhof. Hij wilde vijf jaar lang - tot 2026 - ieder kwartaal verslag uitbrengen, maar doet het wat rustiger aan nu ook in Den Haag de planning niet wordt gehaald. Zijn recentste update was eind mei en terwijl Splinter in de eerste episodes van Ondertussen aan de Hofvijver louter jubelde over de historie van het complex en hoe mooi het allemaal gaat worden, ontkwam hij er in die laatste aflevering niet aan om ook de vertraging te benoemen. Volgens parlementair journalist Joost Vullings wordt het zelfs pas 2030 dat de eerste bewoners terugkeren naar het Binnenhof. Splinter grapte botox te moeten gebruiken om aan het eind van de renovatie nog herkenbaar te zijn.
Ik kijk de aflevering terug en hé, hoe actueel: eind mei deed Splinter een nostalgisch rondje Binnenhof met Caroline van der Plas. De BBB-leider resideerde er maar kort toen ze 2021 Kamerlid werd, want na een paar maanden vond de grote verhuizing plaats. Maar ze voelde grote heimwee naar die eerste opwindende tijd, waarin ze besefte: het kan dus echt, als gewone burger democratisch gekozen worden, zonder gekonkelfoes, en dan als gelijkwaardige collega rondlopen tussen politici die je alleen maar kent uit de media.
Splinter bracht haar bij Vak K (van kabinet) in de ontmantelde plenaire zaal, en hintte dat Van der Plas daar wellicht ooit staat als premier. "Ik zeg nooit nooit", zei ze. Maar ook dat ze alleen minister-president voor binnenlandse zaken zou willen zijn. Dat er een tweede premier moet komen voor de afdeling buitenland. "Dat is de enige manier waarop ik het zou willen doen. En ik heb al een aantal vrouwen in gedachten voor een paar mooie posities." Namen gaf ze niet, ze had die vrouwen nog niet eens gepolst, zei ze toen.
Benieuwd. En straks moet er een extra Torentje worden gebouwd. Dat kan er ook nog wel bij.