Op je knieën voor de televisie
Nu we op donderdag het voor velen indrukwekkende 'The Passion' en - op Radio 4 - de eeuwig intense Matthäus Passion al hebben gehad, krijgen we het paasweekend zelf. Waarin het zoeken is met een lichtje naar een echt pazige programmering.
Bladeren door de gids levert niet veel op. Momenteel ligt hier het Max Magazine - ik wissel steeds van abonnement voor een zo breed mogelijke blik - maar in de kolommen zijn het vooral de door de vormgever rondgestrooide kuikentjes die voor enige paassfeer zorgen. En ik zie een leeuw met een paaseitje tussen zijn poten, om een docu zondag bij RTL4 - over het lijden der Namibische dieren - aan te prijzen.
Op die Eerste Paasdag ook de Amstel Gold Race, is dat dan een echt paasevenement? Nee, de wielerklassieker wordt ieder jaar verreden in het derde weekend van april, het samenvallen met Pasen is puur toevallig. Een meubelboulevard is nog paziger, zeg maar.
Zo te zien wordt het Urbi et Orbi zondag dus een van de weinige echte paashoogtepunten op tv. Jarenlang had deze zegening iets leuk omdat paus Johannes Paulus II in het Nederlands bedankte 'voor die bloemen'. De huidige paus Franciscus is toondoof, vertelde hoogleraar kerkgeschiedenis Paul van Geest vorig jaar in VPRO-radio's OVT. Onze taal is voor Franciscus een brug te ver, waarom hij - zo grapte Van Geest - 'eieren voor zijn geld heeft gekozen' en in het Italiaans bedankt. Grazie per i fiori.
Voor de kwekers blijft het een geweldig pr-middel, die wereldwijde aandacht via miljoenen tv-toestellen voor de Nederlandse bloemenweelde, die in 1985 startte toen Titus Brandsma zalig werd verklaard. In het Journaal zag ik een paar van die kwekers deze week vertellen dat ze in hun kassen ook graag cannabis zouden kweken. Voor medicinaal gebruik, zeiden ze, maar toch, zou deze actie onze bloemen een verdacht luchtje kunnen geven? Hopelijk is de paus ook doof voor deze berichten, hij staat niet bekend om zijn drugstolerantie.
Mijn wettige echtgenoot heeft bij het zien van de paus op tv altijd dezelfde jeugdherinnering. Vermoedelijk uit 1958, toen een nieuwe paus werd gekozen, of misschien was het een van de eerste keren dat het Urbi et Orbi werd uitgezonden. Zijn ouders hadden al tv en de katholieke buurvrouw vroeg of ze mocht komen kijken. Toen op het toch al zo kleine scherm een nog kleiner pausfiguurtje verscheen voor een balkonscène, zeeg buurvrouw op haar knieën voor het zwartwit toestelletje. En dankte God dat ze zo dicht bij Rome kon zijn.
Al werd in huize Van der Bas altijd geschamperd over alle soorten van geloof, iedereen was onder de indruk van de devote vrouw voor het tv'tje.
Misschien prikkelt 'Adieu God' zondagnacht ook de traanbuizen, al speelt de EO daarin een beetje vals. Gast is Herman Finkers, de komiek die God helemaal niet heeft uitgezwaaid maar juist een blije gelovige is, die niet te veel redeneert over het wat en hoe, maar in de absurdere aspecten van het geloof juist houvast vindt.
Aan het eind van het gesprek flanst interviewer Tijs van den Brink Pasen er nog even in, 'als teken dat er een hiernamaals is'. Finkers kijkt hem dan aan, en zegt: 'Al is er geen hiernamaals, dan komt het nog wel goed, Tijs'. Ook een prima paasboodschap.