Op een goede tv-dag mag de avondklok 's ochtends vroeg beginnen
De televisie zit niet bepaald in een kwakkelfase. In 2020 staarden we juist langer naar het scherm dan het jaar daarvoor: per dag 206 minuten. Een dikke drie uur dus, voor het hele scala: live kijken, terug- en vooruitkijken en kijken naar de Netflixen van deze wereld.
Grootverbruikers als uw tv-columnisten schieten natuurlijk royaal over dit gemiddelde heen. Zeker in de winter, zeker 's zondags: van mij mag dan 's ochtends de avondklok al ingaan. Lekker in pyjama blijven, het lichaam een dagje vrij geven en alleen de ogen en hersentjes laten bewegen.
Maar stel ik had afgelopen zondag alleen die 206 minuten gehad, hoe had ik dan gelaveerd?
Zeker had ik WNL op Zondag de volle 66 minuten gegund. Met Pieter Omtzigt en anderen werd gesproken over de kindertoeslagaffaire, een van de grote hoofdpijndossiers in dit land naast de corona-aanpak en de compensatie van de Groninger gasbevingslachtoffers.
Omtzigt trapte niet in de val die voormalig VVD-leider Ed Nijpels bij WNL klaarzette, om zichzelf maar eens een schouderklopje te geven. Nijpels bewonderde Omtzigt omdat hij 'heel authentiek boos' kan worden. Haalde een anekdote aan, waarin over een ander standvastig kamerlid werd gezegd: "Hij is als slagroom, hoe meer er wordt geroerd, hoe stijver hij wordt."
Maar eigenroem, daarmee lijk je bij Omtzigt niet aan te hoeven komen. En er ís ook nog niets echt opgelost voor de betrokkenen. Laat staan dat dit soort overheidsfalen nooit meer kan gebeuren.
Zo heeft Omtzigt geteld dat er in Den Haag nog maar honderd mensen in denktanken zitten, terwijl er zevenhonderd voorlichters zijn: "We zijn veel meer geïnteresseerd in hoe we het de journalisten vertellen, dan in het ambachtelijke vak van het wetten maken zelf, wetten die werken, die goed uitpakken voor de mensen." Een observatie die nadreunt.
En nog 140 minuten te besteden. Ik gun Media Inside (NPO3) er eens dertig. Schoorvoetend, want moet je als tv-columnist wel schrijven over collega-journalisten die zelf het werk van weer andere mediamensen zitten te bespreken? Media-incest in optima forma, ja. Maar toevallig wel gezellig: presentatoren Gijs Groenteman en Marcel van Roosmalen zijn als twee vrolijke zwagers die een bakkie komen doen en wat kleppen over het televisieaanbod. Een prettig niemendalletje in deze zware tijden.
Veel intrigerender was episode 1 van Beau Séjour, een nieuwe Vlaamse misdaadserie op NPO3. Een verhaal met een vreemde twist en toch geloofwaardiger dan menig plot in Flikken of Midsomer Murders. Kern van de intrige? Meisje Kato wordt wakker naast haar eigen lijk. Ze beseft dat ze is vermoord. Maar toch kan ze bewegen, en ze is nog zichtbaar voor vijf mensen: haar vader, een vriendin, de politiechef, haar halfzusje en een wildvreemde. Waarom deze vijf? En gaat het lukken haar eigen moord op te lossen?
Bizar ja, maar toch geen horror. En misschien niet eens zo vreemd als de verhalen uit de normale wereld. Ik ben al aan het bingen geslagen.
En heb te weinig tijd over om terug te kijken hoe het nieuwe Op1-duo Talitha Muusse en Sven Kockelmann het ervan afbracht tijdens hun eerste keer. Of Khadija Arib te zien bij Podium Witteman. Het schaatsen! De voetbal! Die 206 minuten, komt u er wél mee uit deze dagen?
<<< Van Rossem FvD>>>