Oogappels is terug, heerlijk. Zeker gecombineerd met Steenrijk, Straatarm
Een weerzien met oude vrienden. Zo voelde de eerste aflevering van de nieuwe reeks Oogappels, woensdag. Alleen de eerste, Bas? Neu, ook de tweede aflevering is al achter de kiezen. Het is een uitdaging voor de calvinistische inborst om online deze dijk van een dramaserie over gezinsleed niet in een keer te verslinden.
Je wilt blijven kijken naar de topacteurs in Oogappels (BNNVARA). In een klap is vergeten dat Ramsey Nasr en Jeroen Spitzenberger laatst nog Ad Melkert en Pim Fortuyn waren. Nu zijn ze weer helemaal huisvaders Erik en Tim, bezig zich door het leven van alledag te ploeteren. Net als Malou Gorter oftewel Merel, die graag de regie houdt over haar leven, maar steeds weer alles van waarde uit haar handen ziet glippen. Je moet er niet aan denken, om net als zij twee prachtige dochters te hebben die keer op keer laten blijken dat ze je een bloed irritant wijf vinden.
Oogappels draait simpelweg om de dynamiek in gezinnen met pubers. Met de grootouders in de eervolle rol van wijze stuurlui aan de wal. Grote maatschappelijke problemen spelen een bijrol. En ook weinig geldzorgen in de serie: de karakters zitten in de middenklasse, wonen goed, spreken algemeen beschaafd Nederlands, draaien maatschappelijk prima en ogen verzorgd.
Zoals dat nog steeds geldt voor de meeste Nederlanders. Toch? Soms weet ik het niet meer. Wie iedere dag de sombere krant leest, kan zich nauwelijks meer voorstellen dat het achter de meeste huisdeuren comfortabel en redelijk zorgeloos is. Maar rondkijkend in mijn ruime kennissen-, vrienden- en familiekring gaat het allemaal best. Zit ik in een mega grote bubbel? Ik denk het toch niet.
Maar om je kijk op Nederland te verrijken met andere voorbeelden is Steenrijk, Straatarm (SBS6) perfect. Gezinnen met heel veel en heel weinig armslag wisselen hierin een week van huis en portemonnee. De aflevering woensdag - als een echte tegenhanger van Oogappels ook om half 9 geprogrammeerd - was mooi in balans. Renteniers Jan en Claudia uit Marbella verlieten hun villa met zwembad en jacuzzi voor het rijtjeshuis van Belinda in de Arnhemse volkswijk de Geitenkamp. In Spanje een weekbudget van 1500 euro achterlatend voor Belinda en haar drie zoontjes, die het in Arnhem met 100 euro per week moeten doen.
Beide huishoudens lieten zonder gène zien hoe verschillend ze leven, waarbij de camera vooral genoot van de vakantiepret in Marbella. Belinda's jongens, met een rugzak vol autisme, ADHD en achterstand - 'maar de jongste heeft alleen dyslexie' - hadden er de tijd van hun leven. En gingen ook uit eten. "Hé, er staat geen speklap op het menu." Ze genoten voor het eerst van biefstuk, maar gruwelden van de onbekende groente.
In Arnhem moesten Claudia en ook Jan - zelf oud-supermarkteigenaar - hun best doen de boodschappenlijst af te vinken. Het welvarende echtpaar besloot na afloop Belinda's gezin te blijven helpen met de basisboodschappen, door een jaar lang maandelijks zestig euro bij te dragen.
Niet veel? Geeft u het zelf aan iemand? Of zou u het zelf best graag ontvangen? Het programma zet je aan het denken. En ik ben benieuwd of er momenteel extra veel aanmeldingen zijn, van mensen die overwegen: dan zit ik er in ieder geval een weekje lekker warm bij.