Omtrent Frédérique
Donderdag in het Jeugdjournaal sprak ze buiten beeld, maar met montere stem: Frédérique van veertien uit Amstelveen, wier kapotgeslagen gezicht iedereen deze week zal hebben gezien. Want vader Paul Brink zocht de publiciteit toen zijn dochter maandag was mishandeld in wat lhbtqi-gerelateerd geweld lijkt.
Bij de NOS legde hij uit waarom: "Als ik dit laat gaan, als een incident dat goed wordt opgepakt door de politie maar verder onbekend blijft, dan is dat verlies." En een verlies was het geweest als we nooit de woorden hadden gehoord die Frédérique uitsprak tegen haar agressor: "Ik ben wie ik ben, jij mag zijn wie jij bent". Vader Brink zei hierover zelf bij Humberto: "Druk er maar een T-shirt van."
Verrassend genoeg zat vader Brink daar zonder woede en wraakgevoelens. Terwijl het land nog collectief pislink was preekte Brink dinsdag al als een Gandhi voor de vredelievende aanpak. Bij Humberto probeerde hij uit te leggen dat tolerantie aan twee kanten zit. Van hem 'slaat het nergens op' om de daders vele jaren op te sluiten - waartoe op sociale media werd opgeroepen - omdat dat ook intolerant zou zijn.
Een moeilijk te volgen redenatie en anderen aan tafel keken Brink dan ook verbaasd aan. Zoals arts Marcel Levi: "Wij zijn wél boos hoor, dit is zo verkeerd. En gelukkig reageren we niet afgestompt van, ach ja, heb je weer zo'n geval."
Maar Brink heeft zo te horen zijn dochter aan zijn zijde, die ook mild wil zijn. Hij hoopt dat '26 juli' geen pijnlijke herinnering wordt, maar een datum die veel positiviteit gaat brengen. "Dit is de actie van één malle idioot, duizenden reacties laten een andere kant zien."
Een verrassend snel staaltje omdenken, een eigenschap die fiscaal jurist Paul Brink al eens een uitnodiging bezorgde voor de tafel van Pauw, in 2016. Het nieuws over de Panama Papers domineerde toen alle kranten en dit inspireerde Brink en zijn collega's om klanten te werven met de discutabele boodschap: betaal ook minder belasting, laat ons uw eigen Panama Papers maken. Een interviewfragment hierover werd met graagte opgediept door weblog Geenstijl, dat weinig heeft met straattuig, maar nog minder met softies die straattuig niet willen aanpakken.
In de comments schreef iemand dat Frédérique 'ziekgewoket' is door haar vader. Taalrubriek, kom er maar in.
In het Jeugdjournaal vertelde Frédérique helder en rustig haar eigen verhaal, overigens zonder die mooie zin. "Een van die jongens vroeg: 'Ben jij een jongen of een meisje?'. Toen zei ik 'dat maakt niet uit' of 'laat me met rust' of iets in die termen", zo omschreef ze het zelf.
Over de kwestie 'jongen of meisje' zei ze: "Dat is niet iets dat je zo maar zou moeten vragen aan iemand die je niet kent. Ik zie mezelf als een persoon, noem het gender fluid. Ik ben geboren als meisje en dus gewend dat mensen me zij noemen. Ik voel me niet beledigd als ze me een hij noemen."
Op YouTube zat mensen meteen met de handen in het haar: "Ik ken juist lhbtqi'ers die het heel vervelend vinden om met hij bestempeld te worden om hun mannelijke uiterlijk, terwijl ze een zij zijn." Ene Mark bozig: "Ze maken allemaal hun eigen regels en eisen dat je je er aan houdt inderdaad."
De wereld is complex ja. Maar niet ondraaglijk, zolang we blijven miepen in plaats van meppen.