Och arme wij! Straks raken we Torremolinos kwijt!
EenVandaag (AvroTros)had het maandag over de bosbranden op de Griekse eilanden, waar het de laatste tijd zo extreem droog en heet is. De redactie had een zeer Nederlandse invalshoek gekozen: "Is Zuid-Europa in de zomer nog geschikt als vakantielocatie?" Och, arme wij! Straks raken we Torremolinos kwijt!
Toch was het een interessant item. Zo zette Karin van Gemert de sensationele berichtgeving over Korfu in perspectief. 'Niet overdrijven, niet bagatelliseren' is het nuchtere devies van deze Nederlandse die al zestien jaar op het eiland woont en gewend is aan bosbranden. De huidige vindt ze zeer pittig, maar Van Gemert zei ook: "Dit is een heel groot eiland en de brand is op een plek geconcentreerd. Het lijkt al snel of alles in de fik staat, maar dat is natuurlijk niet zo."
Ook Jelmer Dam, onze landelijk coördinator natuurbrandbeheersing, schatte de toekomst van ons vakantiegenot in het Middellandse Zeegebied niet al te somber in: hij ziet EU en VN hard werken aan nieuw natuurbeleid gebaseerd op gevarieerde vegetatie, waarin brand niet kan doorpakken "Eigenlijk moeten de oude technieken van landschapsbeheer van de Indianen en de Aboriginals terugkomen. Eén zijn met de natuur, daar is de westerse mens niet meer zo goed in."
Hij klonk optimistisch, maar voordat een en ander effectief is? "Ik zeg wel eens dat evacueren een nieuw vakgebied gaat worden", zei Dam tegelijkertijd nogal cynisch.
Het Rode Kruis adviseert toeristen inmiddels al om altijd een vluchttasje klaar te hebben staan.
Over Europese brandhaarden gesproken: meer dan 500 dagen ligt Oekraïne nu onder vuur. Je zou er aan gewend raken, je gevoel erbij kwijtraken. Maar op NPO3 is woensdags een serie te zien - ook uit de koker van EenVandaag - die alle emoties over de wreedheid van deze oorlog doet oplaaien: My generation @ War. Hij leert hoe de oorlog inhakt op het leven van jonge Oekraïners, en hoe ze zich door dit drama heenslaan. Het zijn onvergetelijke portretten.
Neem in aflevering 1 de elegante Olga uit Kramatorsk. Toen de oorlog begon was ze advocaat, nu voert ze een mortierbataljon aan. Ze traint haar soldaten voor gevechten aan het front. En leidde ze in oktober tijdens een dagenlang gevecht in Bakhmut. Dat ze eigenlijk advocaat is hoor je misschien aan hoe beredeneerd ze praat over haar werk: "Ik denk niet dat het doden van een bezetter hetzelfde is als het doden van een persoon."
In de tweede week kwamen jonge muzikanten aan het woord, die nu hospik achter de frontlinie zijn. Eentje vertelde hoe hij met de vinger van een overleden vriend diens telefoon moest ontgrendelen. "Er worden later vast films en boeken over onze levens gemaakt", dacht iemand. Ik weet het wel zeker.
Deze woensdag een verrassende aflevering over een onverwachte neveneffect van de oorlog: in Kiev leeft de lhbti-wereld als nooit te voren. "In Rusland wordt iedereen onderdrukt, in Oekraïne kunnen we laten zien wie we zijn", vertelt een ontketende Arthur. Voorheen was deze imker en groentekweker een rustige jongen, tegenwoordig kun je hem zien optreden als dragqueen.
Zonder de Russische inval was hij niet uit de kast gekomen, denk Arthur. "Maar door de oorlog ben ik veel dapperder sterker, opener." Een neveneffect dat Poetin in z'n zak kan steken.
<<<ander noodweer Zomergast 2023 #1 >>>