Nieuwe ronde - en revanche - voor 'Rond de Noordzee'
Ik vind mijzelf zijn best leuk, maar had ook wel Arnout Hauben willen wezen. Met groot plezier volg ik deze weken de bijzondere tocht die deze Belgische tv-maker volbracht: met twee kompanen liftte en voer hij vijfduizend kilometer langs de kustlijn van de Noordzee. Speels en zo vrij als een vogeltje.
Het tiendelige reisverslag 'Rond de Noordzee' werd door de Vpro in mei en juni voor het eerst uitgezonden en ik begrijp eigenlijk niet goed waarom ik andere programma's toen belangrijker vond voor een recensie. 'Rond de Noordzee' is een fris en verrassend avontuur, een odyssee vol krabbelende mensen die net als wij rond die donkergrijze, vaak gure zee wonen: verplichte kost voor het doorgronden van de Europese mentaliteit. Want we zien overal verweerde koppen én jonge enthousiastelingen, nazaten van oude volken die niet al te veel geven om comfort en prettige temperaturen, maar snappen hoe we overleven langs deze winderige waterplas.
Wat de serie anders maakt dan andere reisprogramma's is dat Arnout, regisseur/cameraman Philippe Niclaes en monteur/dronepiloot Ruben Callens grotendeels op de bonnefooi reizen. Ze liften van de ene plek naar de andere, tentje in de rugzak en zien wel wat er onderweg gebeurt.
Neem aflevering 4, deze donderdagavond. De mannen trekken langs de oostkust van Schotland. Het natuurschoon is overdonderend en iedere ontmoeting onderweg raak. We zien hoe een rondreizend Nieuw-Zeelands scheerteam duizend Schotse schapen verlost van hun zware wollen jas. Als je een blij beestje een opgeluchte luchtsprong wil zien maken: kijken. Een ander brok in je keel: de duizelingwekkende beelden van Dunnottar Castle, een ruïne op een onmogelijke klif waar een laatste groepje Schotten ooit de kroonjuwelen verdedigde tegen de oprukkende Engelsen.
Een hedendaagse koppige Schot treffen Arnout c.s. naast de golfbaan van Donald Trump in Balmedie, bij Aberdeen. Voor deze baan is een beschermd duingebied vernield, tot afgrijzen van de buurtbewoners. Trump wilde ook het terrein van buurman Mike opkopen en haalde alles uit de kast om de man te vermurwen. Zo richtten Trumps securitymannen 's nachts schijnwerpers op het huis zodat ze niet konden slapen, vertellen Mike en zijn vrouw. Van hun eigen erf maken ze een geweldige pestbende, maar zich laten wegpesten door die zakenman: no way. Vertel een Schot niet wat hij moet doen, dan kiest hij het tegenovergestelde, maakt Mike duidelijk. Benieuwd hoe hij in de Brexit staat.
Een aflevering van 'Rond de Noordzee' die me nog bijstaat van de eerste keer, is die over de Duitse Bocht. Hierin zit een familie van vier generaties die op het piepkleine Nordstrandischmoor woont. Bij slecht weer dreigt dit eilandje onder te lopen, maar aan verhuizen denkt niemand. Dochters worden er zwanger en nieuwe huizen komen van de grond, gewoon iets hoger gebouwd dan het oude.
Even fascinerend: de geschiedenis van het strategisch gelegen eiland Helgoland, dat de Britten na de oorlog hebben geprobeerd op te blazen. Mijn vader kon vertellen dat op die aprildag in 1947 zelfs in Amersfoort de dreun van de explosie was te horen.
Papaatje. Wat zou ook hij hebben genoten van dit rondje Noordzee. Bravo les Belges!