Nadia wat armoedig van start
Een prima idee om 's avonds tussen 7 en 8 op NPO1 de kritiek van 'we zien steeds dezelfde hoofden in talkshows' te pareren met een discussieprogramma voor gewone mensen. Maandag ging Nadia van start, met een studio vol niet-BN'ers en als thema 'Ik ben arm in een rijk land.' Maar meteen viel de eenzijdigheid op.
Nadia is Nadia Moussaid (1984), het VPRO-talent dat Op1 presenteerde en veel harten stal met Mijn vader, de gelukszoeker. Een ontroerende serie over hoe haar Marokkaanse vader als jonge jongen op zoek ging naar een beter leven, een relaas dat je voor altijd anders doet kijken naar jonge immigranten.
In de eerste Nadia - waarin ze 'op zoek gaat naar verbinding en nuance in een gepolariseerd tijdperk' - was armoede in Nederland het enige onderwerp. Met als gasten vooral mensen die geregeld op een houtje bijten, vaak door een combinatie van pech en gezondheidsproblemen. Zoals toevallig (?) dezelfde Rotterdamse bijstandsmoeder die dit weekend ook in Even tot hier over haar financiële malaise vertelde.
In ieder geval toevallig zat ik zaterdag zelf aan een luidruchtige tafel waar werd gediscussieerd over of je in Nederland wel kunt spreken van armoede. Sommigen zeiden ja, maar een man die jarenlang in verre buitenlanden werkte vond de term totaal ongepast. Zoals we een verschil maken tussen honger lijden en trek hebben, zouden we ook onderscheid moeten maken tussen armoede en het niet breed hebben. Tussen creperen en de eindjes niet aan elkaar kunnen knopen.
Ons gesprek verliep niet in alle opzichten genuanceerd, maar het ging er een stuk levendiger aantoe dan bij Nadia, waar vooral werd gezucht. En nauwelijks naar oplossingen werd gezocht.
Zo had het me logisch geleken om te vragen of het dan echt zo moeilijk is voor puberkinderen om een baantje te zoeken voor een paar uur: als er maar honderd euro is voor boodschappen, heb je dat bedrag toch snel verdubbeld met kranten lopen, schoonmaken of vakkenvullen. En als bijverdienen niet mag van het uitkeringen- of toeslagensysteem, dan had besproken kunnen worden hoe dat moet veranderen. Want aan het eind van het uur werd dan wel de hoop uitgesproken dat in Den Haag was meegeluisterd, maar waarom precies was niet duidelijk.
Maar goed, maandag was de eerste keer, wie weet hoe de onderwerpen de rest van de week gaan. Zoals Mijn kind is gameverslaafd, Geen date zonder te swipen en op vrijdag waar ik het nieuwsgierigst naar ben: ik ben 75+ en voel me fantastisch. Wat zou daar de discussiewaarde van zijn? Of wordt het een ode aan Olga Commandeur van Nederland in Beweging, die na de zomer afscheid neemt als de fitnesscoach des vaderlands?
Wie gelukkig niet stopt, is Tijs van den Brink met Adieu God?. Zondag was Marcel van Roosmalen te gast en die had in zijn podcast verteld dat Van den Brink ermee uitschee. Maar dat blijkt niet te kloppen.
En zou ook jammer zijn. Want knap hoe Van den Brink de doorgaans zo cynische druktemaker Van Roosmalen een halfuur lang openhartig, welwillend en serieus op de harde kerkbank wist te houden.
Met wel een hilarisch verhaal over hoe moeder Van Roosmalen ooit haar auto in de kerk van Velp parkeerde: ze ging boodschappen doen en zag de openstaande deur aan voor de entree van een parkeergarage. Van den Brink nog nooit zo zien lachen in een kerk.
<<<Fight or flight Even tot hier>>>