Misschien kan HUMAN Frans Klein ook vragen naar zijn beweegredenen
Het zuinigste tv-moment dit weekend was het interview bij de NOS van Jeroen Stekelenburg met Daley Blind en Denzel Dumfries, na afloop van de 3-0 overwinning op de Verenigde Staten. Nadat Marco van Basten in de rust al de bijnaam professor Zuurbekje (Theo en Thea forever!) verdiende, vanwege het eenzijdig afkraken van de stijl van Oranje, stampte na afloop Van Stekelenburg de overwinningsvreugde helemaal de grond in met een openbaar standje voor de jongens. 'Dat moet beter!'
Het boe-geroep der kijkers bereikte de NOS, want even later deed Van Stekelenburg een mea culpa. Fijn, maar hij had zelf kunnen en moeten bedenken dat de bubbel der technische analisten niet de belevingswereld is van het grote publiek. Anders zaten de stadions wel vol met saaie hoofdschuddende types met notitieblokjes op de knieën, en niet met dansende dwazen met oranje pruiken op.
Enfin. Blij werd ik wel van de beschouwingen bij Omroep HUMAN, zondag laat. Allereerst was daar De Publieke Tribune, over de effecten van de overgang op de leegloop van de werkvloer. Te veel vrouwen met overgangsproblemen hangen onnodig hun carrière aan de wilgen, omdat ze - verrassend - vaak pas laat begrijpen dat hun burn-outgevoelens 'gewoon' de menopauze betreffen. En ze niet de juiste hulp krijgen. Een uitstekend ondervragende Coen Verbraak bracht de situatie in kaart met ervaringsdeskundigen, artsen en de secretaris-generaal van het ministerie van SZW.
Deze Loes Mulder vond het terecht 'tof' dat iedereen in de studio zo openhartig was. En benadrukte dat we echt afscheid moeten nemen van de - zeer Nederlandse - angst voor hormoontherapie, ontstaan doordat vroeger veel te overdreven de link met borstkanker is gelegd.
TV-kok Nadia Zerouali omschreef de therapie juist als de uitvinding van de eeuw. "Ik heb nog nooit iets met zoveel plezier geslikt."
Een arts deed een mooie constatering: honderd jaar geleden hadden vrouwen geen last van de overgang. Hoe dan? Onze voormoeders gingen gemiddeld op hun vijftigste al dood.
Elk nadeel heb z'n voordeel. Ja, ook Cruyff forever.
Dwarsdenkers is ook zo'n zinvolle gespreksreeks van HUMAN. Het thema: dwarsdenken is nuttig, maar waarom kiezen mensen soms té extreme denkbeelden, in een land waar gewoon al gek genoeg is? Of was. Een ooit radicale dierenactivist en een 'ontwapte' complotdenkster kwamen eerder al voorbij, zondag gunde de vroeger extreem-nationalistische Florian ons een kijkje in zijn binnenste. Interviewster Sherin Seyda vraagt deze intelligente mensen op een spectaculair neutrale manier - hoe veel gemakkelijker is het niet om meteen je oordeel te laten blijken? - over hoe het allemaal zo is gekomen. En waarom hun ogen uiteindelijk werden geopend. Zo besefte Florian: "Wij streden voor het volk, voor 'de' Nederlanders. Maar als daarvan 90 procent het niet met je eens is, voor wie kom je dan eigenlijk op?"
Zeer volwassen interviews over keuzes maken en weer integer worden. Misschien kan HUMAN ook NPO-baas Frans Klein eens ondervragen, die officieel dan wel zijn werk heeft neergelegd vanwege het onderzoek naar DWDD, maar toch op een functioneel congres werd gezien. Waar hij vooruitlopend op de onderzoeksresultaten al zou hebben verkondigd dat hij 'maar tijdelijk' weg is. Dat moeten we nog maar eens zien natuurlijk.