Haat-liefdeverhouding met de tv
Joop Goes uit Blaricum, ik snap hem helemaal. Woensdag stond in deze krant Goes' brief 'Ik kijk niet meer'. Hij schreef hierin liever vroeg naar bed te gaan dan 's avonds laat naar al die corona-programma's te kijken. En inderdaad: stukken beter voor de nachtrust.
De haat-liefdeverhouding met de tv, wie kent hem momenteel niet? We hangen met grote graagte aan de lippen van alle deskundigen, om te weten waar we staan. Maar vaak is het een teleurstellende exercitie.
Neem de informatie over de gewenste groepsimmuniteit. Woensdag bij 'Jinek' vertelde Aura Timen, hoofd Infectieziektebestrijding bij het RIVM, dat het nog maar de vraag is of zo'n immuniteit bereikbaar is. "Al betekent het nog niet dat we zeggen: het is een verloren zaak." Andere gasten vielen bijna van hun stoel: het hele uitgangspunt van de intelligente lockdown was toch ons allemaal resistent te maken? Timens nuancering hielp niet het vertrouwen te herstellen: "Aannemelijk is dat die groepsimmuniteit in ieder geval een paar maanden voldoende bescherming zal bieden, maar hoe lang precies is nog niet bekend."
Neem ook de warrige berichten over mondkapjes: verbijsterend zoals Ab Osterhaus zaterdag in 'Op1' in een volledige ontremming raakte over de voors en tegens van dit beschermingsmiddel. In een adem zei hij dat bij verkeerd gebruik het middel erger kan zijn dan de kwaal, maar dat het wel prima is dat Oostenrijkse supermarkten inmiddels mondkapjes uitdelen.
Iedereen heeft uiteraard recht op voortschrijdend inzicht, maar met het hele land in je kielzog is zwijgen op tv soms niet zo'n slecht idee.
Zo is de coronacrisis ook een mediacrisis. We worden op alle fronten opgeroepen mee te leven met de mensen die dicht op de ziekte zitten en raken daardoor zó betrokken bij dat specifieke leed, dat we de grote lijn uit het oog dreigen te verliezen. Het voelt haast ongepast als je met vreugde constateert dat van de ruim 17,4 miljoen Nederlanders in dit land, ook nog steeds ruim 17,4 miljoen Nederlanders niet ziek zijn door corona.
Verbazingwekkend ook dat het begrip 'emocratie' niet populair is geworden. Terwijl we toch weten dat bijvoorbeeld het besluit tot het sluiten der scholen vooral werd ingegeven door de stem des volks.
Enfin, de komende jaren hoeven studenten communicatie en psychologie niet lang te zoeken naar een afstudeeronderwerp: wat overkwam ons toch in 2020?
Ondertussen is het nu heerlijk om je te verliezen in programma's die niets met corona te maken hebben. RTLZ zond zondag een prachtige Matthäus Passion uit van het Concertgebouworkest. Seizoen 4 van 'La Casa de Papel' biedt een fenomenaal kat-en-muisspel tussen twee politievrouwen. En dinsdag viel ik in een oude aflevering van 'Extreme Engineering' - op Discovery Channel en ook te zien op YouTube - over de aanleg van IJburg. Stoere en ingenieuze Nederlanders die stug doorwerkend een nieuwe wereld scheppen uit het water: wat een fantastisch bouwproject is dat toch. En wat een hartverwarmende documentaire.
Ook een troostend scherm: de webpagina 'bevolkingsteller' van het Centraal Bureau voor de Statistiek. Sinds ik begon te schrijven aan dit stukje zijn er naar schatting ruim honderd Nederlanders bijgekomen. We zullen doorgaan.