Met Pasen eens wat kruisverbanden leggen
Even dreigde de mogelijke kruisiging van Rutte de kijkcijferrace te winnen. Maar ook dit jaar lukte het Jezus en zijn discipelen om op Witte Donderdag het meeste tv-publiek te trekken met The Passion, vanuit Roermond deze keer. In deze Paasweek vergelijkingen trekken tussen de lijdenswegen van beide leiders is natuurlijk aanlokkelijk. Of misschien valt er een grap te verzinnen met Bachs verloren gegane Markus Passion als insteek. Dat daar in Den Haag nu toch fragmenten van zijn opgediept of zo.
Moet je Mark Rutte niet in de rol van Judas casten natuurlijk.
Een van de martelaren van het urenlange gepraat in de Kamer was Typisch Emmen, dat donderdag verviel. Jammer, ik was net verknocht geraakt aan Janneke, een eenzame Emmer meneer die zich voelt en kleedt als een vrouw. Buurtbewoners beginnen niet zomaar een gesprekje. Terwijl Janneke het prima vindt als ze willen weten: hoe zit dat met jou? Op straat is hij wel eens in het gezicht gespuugd. Hij vertelde hoe een groepje mensen hem ooit vanaf een terras zat uit te lachen en een van de grappenmakers op hem af kwam: "Hé, waarom loop jij in een jurk?" Janneke's antwoord was even verrassend als ontwapenend: "Ik ben een zondaar." En hij vertelde zijn belager over het evangelie. "Toen werd die man heel formeel, gaf me een handje en droop af." 1-0 voor Janneke in haar comfortabele paarse setje.
Ontroering zat ook in Binnenstebuiten, dat donderdag wat later dan normaal werd uitgezonden. Meestal zie je in het programma de weelderigst verbouwde huizen van Nederland. Nu keken we rond bij pater Paul Schreur, van de Orde der Camillianen in Passionstad Roermond. Met een handjevol medebroeders woont hij op kasteel Schöndeln, ooit een tehuis voor drankzuchtige heren van katholieke origine, nu een zorgcentrum voor de zieke medemens. Het thema van The Passion 2021 - 'Ik ben er voor jou' - was Schreur duidelijk op het lijf geschreven. Hij liet zien waar hij slaapt, werkt en naar muziek luistert, van klassiek tot Jesus Christ Superstar. Puur functionele en a-modieuze ruimtes, voor Binnenstebuiten een stijlbreuk. Maar Schreur sprak dankbaar over 'mijn heiligdom'. En hij wenste ons allen een Zalig Pasen toe, met de apocriefe toevoeging: "En hopelijk een lekker pilsje op een terras." Kijk, zo kennen we onze zuiderlingen weer.
Twee andere levensgenieters, de chefs Ramon en Sharon van Binnenstebuiten, waren nerveus: ze hadden een kleine rol in The Passion, spannend! Ze speelden discipelen en zagen er per saldo stukken relaxter uit dan de arme Trijntje Oosterhuis alias Maria. Die moest in een strakke paarse jurk op enge hoge naaldhakken over kinderkopjes lopen, terwijl ze zong. Wat leidt dat toch af, als je steeds moet denken: ze zal toch wel overeind blijven? En heeft ze het niet te koud? Mannen als Freek Bartels (Jezus) en vooral Rob Dekay (Judas) zongen met veel meer gemak de sterren van de hemel. Kunst, op hun stabiele schoenen en met hun warme jassen aan. Hou je kleding wel makkelijk, Janneke!
Na de elfde editie van The Passion toch nog uren naar de debatten zitten kijken. Rutte wil maar door. En de jaartallen vielen me op: The Passion is nog nooit gemaakt onder een andere premier dan Rutte. Natuurlijk toeval. Maar als we dan toch kruisverbanden leggen, dan kan die er nog wel bij.