Met een half oog
Ahum, me de afgelopen dagen niet bepaald als een professionele tv-kijker gedragen. Met een half oog het scherm gevolgd, weinig aantekeningen gemaakt. Het echte leven bracht veel leukere afleiding en gelukkig maar: als in de lente de energie niet opnieuw gaat stromen, wanneer dan wel?
Nu ben ik benieuwd welke beelden er spontaan opdoemen als ik met ogen dicht terugdenk aan wat ik zag dit weekend: wie of wat is beklijfd?
Meteen duikt Man en Kunst op in mijn hoofd, de kleine maar fijne kunstserie die Lucas De Man nu al zeven seizoenen maakt voor AvroTros. Weet u nog dat de Tros ooit zuchtend en steunend de titel Kunst... omdat het moet bedacht?Gelukkig spat bij Man en Kunst het enthousiasme eraf. Zaterdag stond de flower power van beeldend kunstenaar Ferdi Tajiri-Jansen centraal. Nooit van gehoord en dat snapte ik niet: waarom herken ik wel van mijlenver het vrolijke werk werk van een Niki de Saint Phalle, maar niet de dito kunst van de Arnhemse Ferdi? Ik leerde dat Tajiri-Jansen in 1969 overleed, pas 41jaar oud, terwijl ze net daarvoor een eerste solo-tentoonstelling in het Stedelijk Museum had gekregen. Een bloem in de knop gebroken.
De Man liet zien wat een begenadigd lasser Tajiri-Jansen was. Hoe ze zich liet inspireren door insecten, maar vooral ook door de vrouwelijke seksualiteit. Ze maakte bonte objecten door ijzeren frames met zachte stoffen te bekleden, zoals de wombtomb - een kruising tussen doodskist en baarmoeder - en een plant met de naam vulva pseudo domestica.
Het gaf meteen zin naar alle musea van de wereld te gaan: wat wordt een mens toch blij van originele creativiteit. Een reden trouwens waarom ik voor het eerst vroegtijdig afhaakte bij Media Inside, zondag. Gijs Groenteman en Marcel van Roosmalen zijn in deze satirische mediashow top in het hilarisch afzeiken van onnuttig tv-amusement, maar al kijkend hou je je dan ondertussen toch bezig met die onzin. Ga je toch zitten nadenken over een concept als Married at first sight - waarin wildvreemden met elkaar trouwen - terwijl je dat niet wilt.
Wat me ook opviel dit weekend was een programmagids vol repeterende aankondigingen: NOS Sport: WK Shorttrack, tig keer achter elkaar vermeld. Het toernooiverslag opgehakt in zogenaamd separate programma's, zodat er steeds reclame tussendoor kan. Wie hou je voor de gek?
Ik lees dat de reclame bij de NPO stapsgewijs wordt afgebouwd, ik merk het nog niet echt. De zondag mag van mij sowieso weer reclamevrij worden: leve het idee van een rustdag. En 's avonds na negen uur is het ook wel eens klaar: een teveel aan prikkels op de late avond is toch slecht voor de slaap?
Vooral de Staatsloterij-campagne viel me op. En ik dacht wat ik altijd denk: wat een belachelijk hoge bedragen. Zou het niet veel beter zijn als dit een duizend-euro-loterij werd, waarin je een tientje kan inleggen - plus een de euro voor de staat, die moet ook iets verdienen - om duizend euro te winnen? Als ik het goed zie, kan je dan een winkans hebben van een op honderd. Bij de huidige prijzenpot van 450 miljoen zou de staat jaarlijks zo 450.000 mensen een mazzeltje van een mille kunnen brengen. De meevaller-loterij. Jan Splinter toch warm door de winter.
Niet echt eerlijk, zo'n systeem? Ik zal het nog eens goed doordenken, maar geluk of pech hebben: het hele leven is een tombola.
<<<Liefsteling Jeugdzorgtapes>>>