Mark Baanders scoort nieuwe fans voor Expeditie Robinson
Jarenlang heb ik Expeditie Robinson (RTL4) met een schuin oog gevolgd, niet bijster geïnteresseerd in een BN'er-wedstrijd aan een tropische kust. Maar dit seizoen is anders, want nu doet Mark Baanders mee. En die spat van het scherm, met z'n humor en ontwapenende persoonlijkheid.
Ik zie het voor me: ik lees dat Baanders (25) als jonge jongen werd ontdekt door de lokale zender AT5 toen hij een straatinterviewtje gaf in zijn natuurlijke habitat Amsterdam-Zuid. Hij kreeg een baan als verslaggever aangeboden en nog voor zijn twintigste kaapte Powned hem weg en werd hij landelijk bekend als Slijptol, vanwege zijn hese, kakkineuze stemgeluid. Maar wie hem om zijn afkomst en accent als ballerige arro zou willen wegzetten, moet beter opletten: Baanders treedt de hele wereld met vrolijk en optimistisch tegemoet. En dan hangt al snel de gunfactor aan je broek.
Alhoewel, gek genoeg niet bij zijn eilandgenoten. Baanders' teamleden stuurden hem al vroeg weg uit hun stukje paradijs. Veel kijkers zullen hem asiel hebben willen verlenen vanwege de chique manier waarop hij op zijn verbanning reageerde. Hij was verbijsterd dat de anderen achter zijn rug hadden samengespannen maar hoopte zijn naïviteit niet kwijt te raken, en een vrolijk mens te blijven in zijn eigen avontuurlijke droomwereld. Smelt.
Afleveringen lang bivakkeert Baanders nu al in een soort vagevuur, het Afvallerseiland, waar hij test na test moet winnen om niet definitief naar huis te worden gestuurd. Tot nu toe gaat dat goed. Zo won hij een episch duel - een variant op het aloude armpje-drukken - van Frits Wester. Ook zondag overleefde hij het eindspel, en moest huilen toen hij werd beloond met wat meel en rijst: in Expeditie Robinson zijn de rantsoenen beperkt, je ziet de deelnemers per dag vermageren. Alleen meerdere opgespoten lippen blijven goed gevuld ogen.
Trouwens, nu eens ongekamd en onopgesmukt voor de camera komen: het staat de BN'ers prima. En dat nu blijkt dat Mark Baanders vlekken in zijn gezicht heeft door de huidziekte vitiligo: weten we dat ook weer, jammer voor hem.
Expeditie Robinson scoort nu al meer dan twintig jaar, mede door het wiel niet steeds opnieuw uit te vinden. Dat blijft dé vraag bij het getob bij BNNVara op zaterdagavond: waarom zitten Paul de Leeuw c.s. met Hotel Hollandia in zo'n slechte nieuwe mix van zware gesprekken met flauwe sketches? Ook aflevering 2 voelde ongemakkelijk, ik geef de moed op.
Maar was daarentegen dankbaar voor een tip van een lezeres, om op de vroege zondagochtend weer eens af te stemmen op De Verwondering (KRO-NCRV) waarin Annemiek Schrijver al jaar in jaar uit praat over het leven, met inspirerende mensen. Dit weekend was dat Mirjam van der Vegt, een journalist die vroeger liep te stressen bij actualiteitenprogramma's, maar na een burn-out is gaan schrijven over haar nieuwe fascinatie: de stilte.
Van der Vegt omschrijft stilte als 'liggen in de hangmat van genade'. En citeerde monniken die zeggen: "Als je niet stil kunt worden, wordt dan langer stil." Ook leerzaam: "Niets staat een deugd zo in de weg, dan het haastig willen verwerven ervan."
Een schril contrast met veel gehijg op televisie, ja. En misschien een uitgangspunt voor een nieuw programma: overleven op het onbewoonde eiland in jezelf.
<<<euthanasie Hotel Hollandia>>>