IM voor M. En over naar de grote stille heide.
Misschien was Margriet van der Linden zich er wel té bewust van, dat ze met haar talkshow M een belangrijke positie in het culturele krachtenveld bekleedde. Dat siert haar, maar het is net als tijdens een dinertje bij vrienden: als de gastvrouw niet erg ontspannen oogt, en je niet zeker weet dat ze de boel echt onder controle heeft, dan zit je als als gast - of in dit geval als kijker - ook niet rustig.
Gecombineerd met de ergernis dat ze nog steeds geregeld haar eigen gedachtegangen boeiender leek te vinden dan die van haar genodigden, kun je je erbij neerleggen dat het na vier jaar welletjes is.
Misschien snakt M ook naar een wat minder stressvol leven, zonder spotlights. Het Parool stelde onlangs dat kijkers haar soms 'te koeltjes' vonden. M's reactie: "Het is een feit dat dit sneller wordt gezegd over daadkrachtige vrouwen. Eva Jinek werd in het begin ook ijskonijn genoemd." M zag haar toekomst als anchor woman toen nog positief: "In het begin zal het verkrampter en daardoor minder ontspannen hebben aangevoeld, wat kan overkomen als koel of afstandelijk, maar dat lost zich op. Dat is het fijne aan de Nederlandse kijker: die moet eerst wennen en later word je omarmd."
Maar dat laatste is haar niet gelukt, niet op grote schaal.
Zelf zwenkte ik rond zeven uur steeds vaker af naar NPO2. De dag heeft dan al zoveel grote thema's gebracht dat ik tijdens het avondmaal liever lucht en ontspanning zoek. Zien hoe gewone mensen in ons landje hun gewone leven leiden: altijd fijn. En je kan ook wel altijd wel kritisch en bezorgd zijn, maar er gaat ook zoveel goed.
Neem het gesprek tussen Sander de Kramer en Frank Lammers, in Sanders Gerse Gasten, een programma bij RTV Rijnmond dat donderdag voorbijkwam in Noord-Zuid-Oost-West. De Kramer is die Rotterdamse gast die zo veel liefdewerk doet in Sierra Leone, waar hij de mythische status van Chief Ouwe Dibbes heeft bereikt. Hij wandelde met acteur Lammers door Rotterdam en wat bleek? De mannen zijn onlangs samen naar Afrika geweest omdat Lammers zei: "Ga maar een school bouwen." Die staat er nu, dankzij geld dat hij en Maike Meijer verdienen met hun Jumbo-reclames.
Lammers vond het helemaal niets dat De Kramer hem daarvoor op een voetstuk wilde zetten. "Jij bent hier de held, ik een held op sokken".
"We moeten gewoon allemaal 'een beetje liefde terugbrengen in de wereld", was eigenlijk het enige dat hij kwijt wilde.
Dat kwam even later helemaal goed in BinnensteBuiten dat op pad ging met herder Michiel Poelenije, die bijna vijfhonderd Drentse heideschapen onder zijn hoede heeft. Mooi camerawerk liet zien hoe uiterst relaxed Poelenije met zijn herdershonden de kudde weet te controleren. Alsof hijzelf eigenlijk niets doet. Poelenije moest er zelf ook om grinniken. "Luie herders hebben de beste honden", verklapte hij. Noem het maar lui, maar wat een feest voor het oog, hoe gedecideerd hij met een van zijn honden ook een toom eenden moeiteloos naar hun nachthok dreef.
Hoe zo'n herder zich staande kan houden in ons efficiënte land, ik ging me er eens niet in verdiepen. En de sfeer zeker niet verpesten door een relatie te leggen met het leiderschap in de wereld. Ik dacht even helemaal nergens meer aan. Vroeg op de avond al schaapjes tellen, verkwikkend.