Laat sombere types niet zo maar wegglippen
Kijkers die van regelmaat en ritme houden zullen - al dan niet - binnensmonds schelden op het EK Voetbal. Moet je voor het oude vertrouwde achtuurjournaal opeens naar NPO2! Maar woensdag kreeg je daar meteen na het nieuws wel een onverwacht cadeautje, in de vorm van Over Leven (Human).
In deze succesvolle serie - het is al seizoen 3 - praat Coen Verbraak een halfuurtje met een interessante persoon over hoe dat eigenlijk moet, leven. We hebben het leven immers zo maar in de schoot geworpen gekregen, zonder gebruiksaanwijzing. Vorige week schreef collega Bos hier al over Verbraaks gesprek met Freek de Jonge, deze week zat de aflevering met zangeres Aysha Meis de Groot (1993) ook vol doordenkers.
Aysha's leven is getekend door haar voorouders. Enerzijds stamt ze af van muzikanten: haar opa is de beroemde Boudewijn de Groot, haar vader Marcel ook zanger-gitarist. Het genenpakket van moeders zijde is op een heel andere manier bepalend: oma en moeder stierven heel jong aan maagkanker, en Aysha Meis heeft hetzelfde foute gen toebedeeld gekregen. Het besluit om haar maag preventief te laten verwijderen was onvermijdelijk, zeven jaar geleden. Bye bye complete maaltijden, frieten, lactose, pittig eten. Toch zat er een energieke, levendige, prachtige jonge vrouw.
Maar wel eentje die zich vaak vreselijk slecht voelt. Fysiek, maar ook geestelijk. Een probleem heeft met drank. Weer in therapie wil. En haarscherp kon uitleggen hoe de valkuil van negatief denken werkt. Als je jezelf niet kan oppeppen om naar een feestje te gaan. En dan daarna hoort dat het een heel leuk feestje was. Dat je dan denkt: zie je, ze hebben me helemaal niet nodig om het leuk te hebben. Ik voeg niets toe. Ik ga de volgende keer ook niet. Ik bel ook niemand meer.
En hoe fantastisch het is als je dan zoals Aysha een vriendin hebt die je in huis haalt en vertelt dat je er wél toe doet. Dat het leven gezelliger is mét jou. Die graag lief voor je is.
Dus bellen mensen! Bellen met die sombere vriend of nicht of broer van wie je al even niets hebt gehoord. Laat hem of haar niet wegglippen uit je leven.
En NPO: zet maar vaker van dit soort programma's op prime time, na het journaal. Goed voor het geestelijk bijtanken.
Er waren woensdag nog meer oppeppende gesprekken in de schaduw van de voetbalarena's. Generatie Pa - een 3Docbij de NTR - volgde een hechte groep volwassen zwarte mannen in Rotterdam-Zuid. In hun jeugd hadden ze weinig aan hun vaders. Nu zijn ze zelf pa, en wél zorgzaam en verantwoordelijk. En vastbesloten dat zo te houden. Slechte patronen zijn er om te doorbreken.
Pijn doen ze nog altijd wel, de herinnering aan hun onbetrouwbare vaders. Hoe het klonk van 'ik kom je vanmiddag halen', en hoe ze dan de hele middag op de trap zaten te wachten op hun pa, tot hij nooit kwam.
Hoe ze het hebben gemist dat een liefdevol iemand uitlegde wat je wel en wat je niet moet doen in het leven.
Mooi is wat filmmaker Bibi Fadlalla zegt op de site van 3Doc, dat ze aan deze mannen ziet dat het krijgen van kinderen helend werkt voor hun eigen geschiedenis. Jay: "Je hoop dat je vader zal zeggen dat je het goed doet, dat hij trots is. Maar als hij dat nooit zegt, dan hoeft het ook niet meer. Dan mogen mijn kinderen beoordelen of ik het goed doe of niet."