Kon dat wel, die strippende mannen?
Welkome afleiding: 'Andere Tijden' ging woensdag over het grote succes dat mannelijke stripacts à la The Chippendales begin jaren negentig ook in Nederland kregen. Vol verwachting dus afgestemd op 'Broek uit!', met mijn vaste lustobject naast me op de bank. Vergiste ik me of zat hij wat minder onderuitgezakt dan normaal, toch lichtelijk alert?
Geen paniek. Broek uit! ging vooral over de verwarring die het mannenstrippen veroorzaakte: wat was dit voor fenomeen, een logische stap in de emancipatie of toch weer een mannelijke interpretatie van erotiek?
En meteen een domper: wie blijkt bij de eerste erotische shows aan het roer te hebben gestaan? Joop van den Ende. Alsof we er toch weer ingetrapt zijn.
Van den Ende schipperde tussen 'mocht het' en 'verkocht het'. Hij zag het potentieel van volle zalen, maar gebruikte behoedzaam een schuilnaam toen hij de Chippendales naar Nederland haalde: deze gewaagde act zou zijn andere activiteiten kunnen schaden. De eerste recensies brachten opluchting. Volgens Van den Ende schreven alle kranten iets als 'dit is emancipatie, zo moet het, nu eens niet de vrouw als lustobject maar de man'.
Of zoals Van Kooten en De Bie het hun Diana Charité lieten verwoorden: "Je ziet toch liever zo'n strak lijf dan een uitgezakte mokkapunt, weet je wel weet je niet."
Maar was dit wel wat vrouwen móesten willen? Bij het feministische blad Opzij regende het vragen van vrouwen die niet wisten wat te denken. Dus gingen Opzij-medewerkers Marja Vuijsje en Yvonne Kroonenberg heel serieus opnames van de stripshows zitten bestuderen, bij elkaar thuis. En dachten na over wat voorstanders zeiden, dat deze mannen tenminste snapten wat vrouwen nodig hadden. Kroonenberg, nog altijd kritisch: "Als ze écht nadachten over wat vrouwen willen, dan gingen ze wel stofzuigen."
Graag had ik Andere Tijden-interviewster Astrid Sy horen vragen of de Opzij-vrouwen ooit zélf in zo'n uitgelaten zaal waren geweest. En herinnerde me wat Brigitte Kaandorp zei inzake het nut van de man: "Nou, die afwas, die doe ik zelf wel."
Sy sprak ook oud SGP-raadslid Chris Janse, die in 1992 in Epe een show van The Studs probeerde te voorkomen, het wetboek in de hand. Hij beriep zich op een anti-discriminatie artikel, want alleen vrouwen mochten in de zaal. Grappig ja, een SGP-man die zich gediscrimineerd voelt om zijn sekse.
Maar daar ging het dan ook niet echt om. Janse: "Mensen hebben niet voor niets kleren gekregen. Je naakt vertonen, daar gaat een seksuele prikkel vanuit en dat is in strijd met de normale manier waarop mensen met elkaar omgaan."
De zinderende taferelen van bijna dertig jaar geleden geven Janse helemaal gelijk. Zie die zalen vol uitgelaten vrouwen, rode konen onder hun permanentjes, joelend naar de zelfverzekerde spierbundels op het podium. De onbeschaamd verleidelijke blikken van de mannen zijn indrukwekkend, zo zie je in het dagelijks leven vrijwel nooit een man kijken.
Nog altijd bestaan dit soort stripacts. Zo filmde Andere Tijden The Candymen, in partycentrum Bollee te Rhenen. Ach, het optreden leek nog het meest op een geinige vrijgezellenavond, gezellig, maar niet erg opwindend.
Naast me werd inmiddels alweer rustig een sudoku gedaan.
<<<Nieuwsuur Woningsdag>>>