Kijk het eens schuimen
Goed voorbeeld doet goed volgen. Maar ook goed opvolgen? Dinsdag kwam een Limburgse bierbrouwer van het type 'het glas is halfvol' voorbij. Een enthousiasmerende man, maar met zijn aanstormende nageslacht krijgt hij vast nog heel wat te stellen.
Hij zat in 'De Opvolgers', de WNL-serie over bedrijven waarin meerdere generaties samenwerken, gepresenteerd door Sander Schimmelpenninck. Hem kennen we als hoofdredacteur van zakenblad Quote, maar Schimmelpenninck kan zo overstappen naar de tv-wereld. Zijn prettig losse doch alerte interviewstijl viel vorige week ook op toen hij een portret maakte van zakenvrouw Rahma el Mouden. Deze eerste generatie Marokkaanse bedacht het Multicureel Amsterdams Schoonmaakbedrijf waar inmiddels vijfhonderd mensen werken. Wie wil weten of terugkijken de moeite waard is, moet op YouTube maar even luisteren naar een recent geplaatst Radio 1-fragment met haar. Eerst vijftien jaar knokken om haar islamitische omgeving om te krijgen, en daarna de witte arena in: wat een onderneemster. Haar dochter Oumaima staat nu klaar om van MAS een familiebedrijf te maken.
In een gespreid bedje geboren worden is niet voor iedereen weggelegd. Noch per se aantrekkelijk. Ik denk tenminste dat ook u niet jaloers bent op een Willem-Alexander of een Amalia, omdat ze in een familiebedrijf ter wereld kwamen. Maar bij de Alfa Brouwerij in het Limburgse Thull staat de vierde generatie fluitend aan het roer, in de persoon van Harry Meens. Enthousiast vertelt hij hoe fijn het is onderdeel te zijn van een traditie. "De brouwerij is altijd een doel geweest in mijn leven." Waarvoor hij zijn eigen doelen wegcijfert als het moet.
Harry is blij dat generatie vijf al staat te trappelen: kinderen Michelle, Martijn en Charlotte zijn allen geïnteresseerd in het bedrijf. "En het voordeel van drie kinderen is dat de stemmen niet kunnen staken", aldus de optimistische papa Meens. "Heeft u daarmee al rekening gehouden bij de ani-conceptie?", vraagt Schimmelpenninck olijk. Er wordt gelachen, de toekomst ziet er stralend uit.
Echt? Als de kinderen einde middag een biertje drinken in het bedrijfscafé - vaste prik - is duidelijk de zetelverdeling nog geen gelopen race is. De nu 22 jaar oude Michelle is in training om commercieel manager te worden. De jongere Martijn is productiemanager in spe en nu al niet weg te slaan bij de lopende band. Maar vlak de kleine Charlotte niet uit. Op haar twaalfde ontwikkelde ze al haar eerste eigen bier. Ze is gefascineerd door het brouwproces, zo blijkt als we haar in een gersteprutje zien roeren, een vilein Harry Potter-achtig muziekje op de achtergrond.
Vader spreekt geen voorkeur uit voor wie dé baas moet worden. Hij benadrukt hoe fijn het is dat de kinderen er niet alleen voor staan, zoals hij toentertijd wel. Maar Charlotte knalt er met een Hollandse lompheid in: "Jij had tenminste geen broers of zussen die in de weg zaten. Ik weet niet of wij met z'n drieën wel kunnen samenwerken." Zo. Haar oudere zus vraagt wat lacherig: "Wil jij CEO worden?" Charlotje grijnst veelbetekenend.
"De kaarten zijn nog niet geschud", merkt Schimmelpenninck voorzichtig op. Ik verwacht inderdaad nog heel wat leven in deze brouwerij. Succes, pa.