Je pantoffel naar het scherm willen gooien
Het zijn van die dagen waarin het grootste tv-nieuws is dat we een nagesynchroniseerde serie voor volwassenen krijgen. Het Duitstalige drama Bad Banks met in de hoofdrol Barry Atsma komt op NPO1 met Nederlandse stemmen. Waarom? Misschien wel om de adverteerders in de hoorapparatenbusiness te paaien, denk ik zomaar. Al die programma's met ondertiteling: marktverziekers voor de Schoonenbergen en BeterHorens van deze wereld!
En oh ja, de ex-baas van RTL 'onthulde' bij Eva Jinek dat hij misschien toch wel naar John de Mols Talpa gaat. Een stap die je wist dat zou komen. Al zal het nog even duren, want Erland Galjaard heeft het komende jaar een concurrentiebeding, zo vertelde hij. Misschien dat onze hoogzwangere talkshowkoningin hem daarom wel minutenlang reclame liet maken voor de fitnessapparatenhandel van zijn vrouw Wendy van Dijk. Zo komt hij de winter wel door. Of zou hij betaald hebben voor deze reclamespot, om de publieke zaak te steunen?
Ik vind het te warm om het uit te zoeken. En zap vol respect - maar niet jaloers - langs zwetende Vierdaagsegangers en Tourrenners. Wat is vanaf de luie bank kijken naar actieve mensen toch heerlijk. Zeker sinds ik een paar jaar terug in de immer betrouwbare Margriet las dat ook kijken naar sport heel goed is voor de mens. Je hartslag gaat ervan omhoog en samen met je vent een sportwedstrijd zien voelt voor veel vrouwen als qualitytime en huwelijksgeluk. Echt!
Alhoewel. Moet commentator Maarten Ducrot natuurlijk niet te pessimistisch zijn zoals donderdag, want dat bedierf de stemming in huis danig. "Werkelijk, als ik nu pantoffel in de buurt had, dan ging die door het scherm", was de niet malse reactie van mijn wederhelft op Ducrots bangige commentaar tijdens Steven Kruijswijks heroïsche poging te winnen op Alpe d'Huez. "Dit is toch wielrennen, dat zo'n jongen iets probeert en niet alleen maar zit te rekenen? Dat ga je toch niet alleen maar zitten jammeren hoe moeilijk hij het nog gaat krijgen?", aldus manlief.
Ik snapte hem helemaal. Jarenlang was een Nederlandse overwinning op de Alpe d'Huez niet zo dichtbij. En natuurlijk zou Steven Kruijswijk het zwaar krijgen om ook echt te winnen, maar wij geloofden er wel veel en veel langer in dan Ducrot. Kan zo'n commentator niet ook nagesynchroniseerd worden? Of dat er een keuzesysteem komt bij sportwedstrijden, rekening houdend met je stemming? Met als optie 1 een jubelstijl à la Theo Koomen/Jack van Gelder voor positivo's en optie 2 de Ducrotstijl 'nee-hoor-dit-kan-niet-goed-gaan' voor zwartkijkers.
De schrale troost: ik denk dat wij over tien jaar nog wel precies weten wie op 19 juli 2018 níet won, dan dat we de naam van winnaar Geraint Thomas nog kunnen reproduceren. Verliezen, het nieuwe winnen.
's Avonds weer gekalmeerd bij de The Great British Bake-off. De kandidaten van dit 'Heel Britain bakt' staan letterlijk te bakken in een bloedhete tent waaruit je alle boter spontaan ziet weglopen. Nu is weglopen wel erg Brits deze dagen, maar waarom moeten deze bakkers het zo moeilijk hebben: kon er echt geen airco van af? Nou ja, het pas wel bij deze dagen van aan de buis geplakt zitten. Misschien toch zo'n fitnessapparaat bestellen.