Is de diepgevoelde boosheid de échte Voice of Holland?
Aan het eind van deze verscheurende maar ook verbindende mediaweek is er grote kans dat Voice-gate de initiële sensatie en verbazing gaat overstijgen en zal leiden tot een grote inhaalronde maatschappelijke opvoeding. Tenminste, als de diepgevoelde boosheid die we nu overal zien de échte Voice of Holland is.
Een paar dagen geleden schreef ik te hopen dat de onthullingen menig goed gesprek tussen ouders en kinderen gaat opleveren. Een moeder berichtte me: "Klopt wat je vermoedde: heb net een spontaan en eye-openend gesprek gevoerd met mijn kinderen van 8 en 11. Heb er meteen ook maar seksuele voorlichting doorheen gejast, haha. Was nodig, ze begrepen er niets van en zijn ook nog eens fans van The Voice Kids. 'Waarom zou je zoiets doen als man?' Tja."
Ook na tig jaar feminisme en emancipatie moet het verhaal over het intermenselijke krachtenspel ieder dag opnieuw worden uitgelegd en ingekleurd.
En mijn hemel, wat is er veel studiemateriaal bijgekomen deze week. Neem het interview dat Tim Hofman had met John de Mol, aan het eind van de #Boos-uitzending. Verbijsterend dat de intelligente De Mol zichzelf niet hoorde praten. Dat hij niet zelf concludeerde dat zijn solidariteit bij de verkeerde pijlers onder zijn show heeft gelegen. Ik snap dat je een goede werknemer niet zomaar laat vallen, maar wat is een goede werknemer? En zijn goede kandidaten niet het echte fundament van zijn shows?
Vooral zijn nogal eenzijdige oproep aan vrouwen om hun gedrag te veranderen - door foute situaties sneller te rapporteren - viel slecht bij de kijkers. Maar misschien zat De Mol in zijn hoofd drie afslagen verderop, gaat hij ervan uit dat mannen onverbeterlijk zijn, dat daar sowieso geen grote verbetering valt te verwachten.
Het lijkt me ook zinvol om door te denken over waar psycholoog Iva Bicanic van Centrum Seksueel Geweld - en momenteel ook de reisleidster in Tranen van Tito - het donderdag over had bij Beau. Zij legde uit dat het niet zinvol is om mannen die over de schreef gaan simpelweg weg te zetten als monsters, omdat je ze daarmee niet bepaald uitnodigt erover te praten en het risico ontstaat dat ze zich terugtrekken in hun duistere krochten, met alle explosiegevaar van dien.
Tikkende tijdbommen kun je ook zien als je door de seksistische videoclips van rappend Nederland zwerft, de natuurlijk habitat van mannen als Ali B. Neem de tekst van een nummer als Ze willen mee. Alsof je een echo hoort van getuigenissen in #Boos.
Ronduit verwarrend is een op social media opgerakeld fragment uit 2014, uit het College Tour-interview dat Twan Huys had met Anouk. De zangeres is inmiddels walgend opgestapt als Voice-coach vanwege de seksuele misstanden, maar in dit fragment geeft ze advies over de weg naar de top. Ze stelt dat 'bij jezelf blijven' je niet gaat helpen. "Ga over lijken. En als er moet worden geneukt, dan wordt er geneukt", aldus de immer duidelijke Hagenees.
Lastig om deze boodschap te rijmen met de paginagrote advertentie die vrouwen werkzaam bij Talpa vrijdag plaatsten: "Beste John, het ligt niet aan de vrouwen".
En toch zijn het allemaal ingrediënten van ons gezamenlijke maatschappelijk-culturele systeem. Lieve ouders en leraren, veel succes met schiften.
<<<Slokje Teveel? HLF8>>>