Huisje boompje feestje
Wat is op NPO2 aan het begin van de avond toch een prettig beschaafd hoekje ontstaan met de gewonemensenprogramma's BinnensteBuiten, Typisch en het niet te versmaden Noord-Zuid-Oost-West dat de parels van de regionale omroepen etaleert. Zeker op de maandagen kan de rest van de wereld me gestolen worden: dan wandel ik mee met reportagemaker Merlijn Passier van Omroep Brabant, in het voetspoor van Lodewijk Napoleon.
In 1809 reisde de eerste koning van Nederland uitgebreid door Brabant en dat is een mooi excuus voor Passier en cameraman Oscar 'Okki' Ros om tien afleveringen lang rond te neuzen bij mensen langs de route. Sommige ontmoetingen gaan spontaan, andere zijn op afspraak, vertelt Passier er eerlijk bij. Maar op ieder adres zie je wat deze televisiemaker zo geschikt maakt voor zijn vak: Passier heeft een radar voor originele gedachten en wordt echt geraakt wanneer hij een vrije geest ontmoet.
Zo stelde hij vorige week in aflevering 4 precies de juiste vraag aan de langharige, stijlvol gesoigneerde kunstenaar Cornelis Le Mair: "Hoe maakt ijdelheid deel uit van uw leven?" De artiest: "Ik wil zo weinig mogelijk op deze tijd lijken, ik vind het geen mooie tijd, alles is zo verdomd lelijk." Er volgde een barokke rondleiding door het feeërieke domein van Le Mair, die me deed afvragen waarom ik zelf nog zoveel kleurloze leegtes in mijn huis heb. Antiekmarkten, here I come.
Deze week ontdekte Passier het kleinste vrijstaande huis van Tilburg: een bakhuisje van 35 vierkante meter dat al decennialang wordt bewoond door de tevreden Kees Bril. Zou hij echt niet groter willen wonen? Welnee, Brils motto is: 'Minder stenen is meer leven.' Eerst woonde hij in dit tiny house avant la lettre zelfs samen met een vriendin. Maar zij ging er vandoor met een vriend. "Ik mis hem nog steeds", aldus de montere Bril. Hij lijkt gelukkig in zijn huisje, dat hij nu alleen nog deelt met de herinneringen aan de muziekindustrie waarin hij werkte.
Na afloop probeert Passier met zijn cameraman dit soort ontmoetingen te evalueren, jaloers op de ruimte die sommige mensen in hun hoofd hebben. "Geen last meer hebben van de dwang van de wereld, dat is benijdenswaardig", vindt Passier. Hij heeft gelijk. Gewoon je gewone zelf zijn wordt nog eens heel apart.
Maandag waren in BinnensteBuiten de brave burgers ook heel bijzonder. Zoals de trieste weduwnaar Wouter in de Groningse woontoren van staal en glas die hij met zijn vrouw bedacht en bouwde. Hij sprak in de verleden tijd, 'dit was de woonkeuken, dit was de slaapkamer'. Na haar overlijden scharrelt Wouter op minder dan halve kracht maar wat door.
In tegenstelling tot de energieke Bob en Andries in Meeden, met hun tuin waarin ze de weelderigste planten kweken. Kijk alleen al terug om hun trompetboom. Bizar mooi.
Mijn eigen groeiproject hier op de bank kijkt vooral naar BinnensteBuiten vanwege Sharon De Miranda. Alles wat deze vrolijke vrouw bekokstooft in haar keuken, lijkt hem lekker. Ook al is hij een biefstuk-friet-type en kookt Sharon vaak vegetarisch.
Het zullen de rijke kleuren van haar gerechten wel zijn denk ik, terwijl ik semi-onbewust wat extra groen en rood toevoeg aan het bordje wat ik ondertussen sta klaar te maken.
Huisje boompje feestje. Het beste dat er is.