Hoe typerend is 'Typisch Katwijk' eigenlijk?
Vorige week begon ik enthousiast aan 'Typisch Katwijk' (EO), de nieuwe serie in de Typisch-reeks, waarin gewone Nederlandse buurten worden geportretteerd. Wat een karakteristieke figuren weer. Pronte, breiende vrouwen op de stoep voor het huis, oude zeelui die een visje bakken in het schuurtje. Harmonieus camerawerk vol blauw-zand-oranjetinten. En meeuwen. Maar maandag schoot een graatje verkeerd. Er moet toch meer in Katwijk te zien zijn dan het veredelde 'Showroom' dat we voorgeschoteld krijgen? En hoe zit het met de privacy van kwetsbare mensen? Het is maar een dunne lijn, tussen een liefdevol portret en een karikatuur.
De meeste geïnterviewde 'Kattukkers' zijn - zeg maar - mensen die je niet snel ziet aanschuiven bij de quiz 'Per seconde wijzer', ook dagelijks op NPO2. Criteria om gevolgd te worden lijken te zijn: licht zonderling, vastgeroest in de eigen leefwereld, een beetje eenzaam en ontwapenend eerlijk. Het levert zeker grappige beelden op. Zo is daar de 93-jarige Huig, die nog altijd autorijdt en zijn mede-weggebruikers al scheldend de schuld geeft van de deuken in zijn wagentje. En dan de gepensioneerde garnalenvisser Kees, die al 25 jaar lang samenwoont met zijn zus, een mevrouw die blijkbaar niets liever doet dan schoonmaken. Volgens een deskundige vriendin is dit écht typisch Katwijks, maar met tragikomisch gevolg dat we deze man uit zijn - schone - huis zagen vluchten om nog iets te maken van zijn leven.
Wie ook iedere aflevering terugkomt is de naar beroemdheid snakkende volkszanger Jeroen van Katwijk. In de regio bekend van 'Waar de meeuwe skreeuwe', een nummer met onthullende teksten als 'als het water afgaat wordt het eb'. Wat zal Jeroen blij zijn geweest met de kans om via de nationale televisie een breder podium te bereiken. Helaas. De flarden die we van zijn optredens zien zijn zo tenenkrommend, dat je er als kijker helemaal genoeg van krijgt. Na een paar afleveringen is wel duidelijk dat er niets bij zit, bij dit jong. Maar de camera gaat maar door.
Echt knorrig werd ik maandag toen we met dorpsagenten Kevin en Sita meegingen op hun 'sociale rondje'. Oftewel: kijken naar echt vreemde vogels. Zonder gêne werden ze gefilmd. En benoemd. We hoorden de complete naam van mevrouw B., zagen straat en straatnummer, leerden dat ze soms in het vuilnis schuimt en wat ze in haar tassen had. We kennen nu de flat waar een andere verwarde Katwijkse de boel aan het afplakken is. En Elvis is niet dood. Hij loopt rond in Katwijk, we weten z'n naam en hoorden deze meneer G. vertellen hoe de gemeente hem had laten verhongeren.
Omroep West meldt dat de serie de gemoederen in Katwijk flink bezighoudt. Niet alle inwoners herkennen hun woonplaats. Zo citeert de zender op zijn site een buurtbewoner: "Mensen die aan de Sluisweg zitten te breien, dat zie je normaal niet. Dat is gewoon een gemaakt iets." EO-eindredacteur Tenco van der Heij kreeg keurig wederhoor en vertelde dat er niets in scène is gezet. "Maar we hebben maar een paar draaidagen. Soms moeten mensen dan op één dag dingen doen die ze normaal in een week doen. Anders wordt het te duur."
En zo wordt in Katwijk niet alleen de vis, maar ook het imago duur betaald.