Hoe nu verder, als je de keus hebt tussen niks en niks

Het MH17-nieuws deze dagen heeft het begrip doffe ellende weer nieuwe glans gegeven. Alle programma's over het onderzoek naar Ruslands betrokkenheid brachten bedrukte blikken, stemmige stemmen, strakke gezichten. Een thriller zonder thrill. Met zondag in het discussieprogramma Buitenhof een advocaat internationaal strafrecht die weliswaar sprak over een keuze tussen niks en niks, maar toch een sprankje hoop op 'gerechtigheid' bood.

Aan tafel bij presentator Pieter Jan Hagens zat Mr. Mischa Wladimiroff en het was een gesprek met zowel veel open deuren als veel dichte deuren. Hagens kon niet veel anders doen dan vragen naar de bekende weg. Waarop Wladimiroff dan njet kon zeggen. Heeft Rusland last van onze aansprakelijkheidsstelling? Nee. Zal er nu snel wat gebeuren? Nee. Laat Rusland zich iets zeggen? Nee.

Heel beschaafd werd in feite de vloer aangeveegd met Nederlands ferme besluit om Rusland officieel aansprakelijk te stellen: als Rusland nergens aan mee werkt, houdt de macht van Nederland op bij de grens. Een klassiek gesprek over het verschil tussen gelijk hebben en gelijk krijgen.

Maar toch schetste de advocaat een mogelijke route naar genoegdoening: Rusland kan misschien tot overleg worden geforceerd vanwege bepalingen in de internationale luchtvaartverdragen. En wellicht kan er via de diplomatie een coulanceregeling uitgesleept worden, kan Rusland een financieel gebaar maken zonder schuld te bekennen. Zoals het Kremlin eerder ook betaalde voor het neerhalen van een Koreaans vliegtuig in 1983. "Beter iets dan niets", vloog er nog maar een open deur over tafel.

Weinig bemoedigend in dit verband was een reportage van RTL Nieuws een paar dagen geleden, over een ander gevecht met Rusland. Een strijd die al tien jaar sleept: in 2008 kwamen bij een explosie in de Georgische stad Gori elf mensen om, waaronder RTL-cameraman Stan Storimans. Tien jaar geleden alweer ja, maar zeker bij RTL wordt dit nooit vergeten.

RTL-correspondent Jeroen Akkermans was erbij in Gori toen Storimans stierf, en was daarom afgelopen donderdag ook aanwezig in Straatsburg. Daar was een hoorzitting van het Europees Hof voor de Rechten van de Mens, dat wellicht een uitspraak gaat doen over Ruslands betrokkenheid.

Vooraf werd aan Akkermans gevraagd wat hij van de zitting verwachtte: "Een aanloop naar gerechtigheid." Maar wat werd het? Een grote Russische ontkenning. Volgens Rusland klopt ook in deze zaak het Nederlandse feitenonderzoek niet en heeft Georgië gerommeld met het bewijs.

Betwist wordt het gebruik van een Iskanderraket, die toen alleen in bezit was van de Russische strijdkrachten. Akkermans: "Ik stond er met mijn neus bovenop, het was een Iskanderraket, geen twijfel mogelijk." Maar in Straatsburg ontkenden de Russen wederom alles. Wat dit gelieg met Akkermans doet? Voor de RTL-camera stond hij stilletjes te koken van woede: "Ik heb het idee dat ik weer even terug ben op het plein in Gori."

In Nieuwsuur zat vrijdag Silene Frederiksz, wier zoon met zijn vriendin in de MH17 zat. Zij vertelde dat ze in al haar verdriet alleen boos wordt wanneer ze de Russische reacties ziet. "Ik ben er misselijk van. Altijd dat liegen."

  <<<voor de rechter                                                                  vroege vogels>>>