Hoe heet uw uitstotertje?
Het is Sinterklaasdag, eerst moet deze column af voordat ik aan die ellendige gedichten toekom: waarom begin je toch altijd zo laat, Van der B! Lichte stress in de nek kortom en en ik besluit mezelf een cadeautje te geven: schrijven over recente fragmenten die lekker deden lachen. Want onbekommerd, relativerend plezier, dat zal deze dagen toch ook op ieders verlanglijstje staan?
Eerst is daar een nieuwe gouden vondst van Roel Maalderink, de man die groot werd met Voxpop: hilarische en tegelijkertijd wrange straatinterviews die onze volksaard blootleggen. Zie op YouTube bijvoorbeeld zijn zoektocht naar de laatste linkse Nederlanders: zelfs met behulp van lokmiddelen als avocado's en havermelk weet hij er nauwelijks meer eentje in het wild te vinden. Och erm.
Die interactie met de mens op straat zorgt in zijn tv-programma Plakshot nog steeds voor de sterkste momenten. Neem zondag, toen Maalderink verkleed als rijksambtenaar op pad ging om hondeneigenaren aan te spreken over een uitkoopregeling voor hun viervoeters. "Een beetje hond zorgt voor flink wat stikstifuitstoot en nu Tata Steel, Schiphol en de boeren niet veel zin hebben om te bewegen, dan de hond maar aangepakt", zo legde hij wandelende burgers uit. Om vervolgens een vragenlijst af te werken - 'hoe heet uw uitstotertje?' - met als resultaat een bedrag van rond de vierhonderd euro, het uitkoopbedrag voor de hond. Uiteraard was de reactie van alle hondenbezitters een variant op 'ben je niet goed bij je hoofd of zo?'. Ook Maalderinks ultieme argument, "Vijf miljoen honden uitkopen, dan kunnen we weer bouwen!", overtuigde geen enkel baasje.
Hilarisch, en wat een mazzel dat niemand Maalderink een hengst verkocht. Ongeschonden kon hij afdruipen: "Dan gaan we toch maar weer in gesprek met de lobbyisten van Tata Steel".
Een ander moment om de zwaarte van de wereld even te vergeten was zondag de start van het nieuwe seizoen Maestro. De een zal spreken van cultuurbarbarij - beroemde klassieke muziek verwordt onder dirigentschap van onervaren BN'ers geregeld tot een oneerbiedig zootje - maar je kunt veel beter je roze bril opzetten: wat een pret, en wat komt er veel bij kijken om een groot orkest wél prachtig te laten klinken.
Actrice Tjitske Reidinga, een van de zeven nieuwe kandidaten, moest de Sabeldans van Aram Khachaturian in goede banen leiden. Nou nee dus. Vanwege een hysterisch tempo ontspoorde al snel de hele trein, en de onmachtige gezichtsuitdrukkingen van Reidinga zijn onvergetelijk. Net als die van de orkestleden. Kijk vooral, als u zin heeft in een paar minuten de slappe lach. Als het niet werkt bent u helaas definitief een zuurpruim.
Tenslotte zorgt ook Ilja Gort weer voor het broodnodige escapisme. Al duurt Gorts Wijnkwartier op de maandagavonden ook echt maar vijftien minuutjes. Maar ze brengen zonneschijn in huis en strelen het oog: het Franse land is wonderschoon, de bloemetjes bloeien en Gort pruttelt net zo smakelijk als op het fornuis de pannetjes van zijn behulpzame vrouw.
Als geheim wapen zet hij soms zijn kleinzoon in, een garçon adorable als een kerstengeltje. Zoals de kleine krullenbol tussen de wijnvaten scharrelt met zijn bebaarde opa: voor dat jochie voelt het misschien iedere dag wel als Sinterklaas. Houen zo.