Hoe een mondiaal evenement lokale allure krijgt.
Hoe krijgt de NOS het voor elkaar om die zinderende wereldwijde universele Olympische Spelen toch vooral neer te zetten als een lokaal schaatstoernooi? Natuurlijk: fantastisch al die Nederlandse medailles in PyeonChang. Maar waar is de olympische focus?
Het begon zo mooi, vrijdagmiddag, met die ontroerende openingsceremonie die het gevoel gaf dat een betere, harmonieuzere wereld echt tot de mogelijkheden behoort. Ik weet niet hoe het u vergaat tijdens zo'n show vol optimisme maar ik wil er dan heel naïef gewoon in geloven, dat we als aardbol een eenheid kunnen vormen. En in ieder geval dat het de komende twee weken feest wordt, zowel voor de sporters als voor ons kijkers. Want heerlijk toch, zo'n gevarieerd televisie-evenement met iedere dag talloze oh-en-ah-momenten?
Maar de eerste dagen spendeerde de NOS zijn zendtijd vooral aan schaatsen, schaatsen, schaatsen. Met zo veel bloedeloze analyses, voorbeschouwingen en aannames dat het in de hoofden van de commentatoren al haast niet meer fout kon gaan. Toen het Ireen Wüst toen toch niet lukte 'om olympische geschiedenis te schrijven' vroeg je je als kijker af of je eigenlijk wel mocht juichen voor Carlijn Achtereekte. Want veroorzaakte zij nou een feestje, of verstoorde ze er juist een? In ieder geval zette ze al die analisten in hun hemd. Hoera!
Ook interessant was hoe de ontloken Nederlandse Canadees Ted-Jan Bloemen werd benaderd. Verslaggever Bert Maalderink zocht deze outsider op in Canada om hem daar als een halve landverrader toe te schamperen: "Straks win je goud, en dan ben je Canadees." Is dat zo erg dan? Maalderink schreef nog meer zure tv-geschiedenis door tegen de kersverse Noorse medaillewinnaar Pedersen (brons op de 5.000 meter) te beginnen met 'je zal wel teleurgesteld zijn dat het geen zilver is', in plaats van hem blij te laten zijn.
Waarom de NOS zo'n Maalderink naar de Spelen stuurt is sowieso een raadsel. Want tegen MetroNieuws zei de verslaggever deze week geen zin te hebben in 'Korea': "Ik ben niet zo van de Olympische Spelen. Het is het belangrijkste toernooi in het schaatsen, daarom ben ik daar." Zo'n openingsceremonie? Bert vindt het verschikkelijk. De andere sporten in PyeonChang? Hij volgt ze niet. Nee, Maalderink zit echt op zijn plek bij de Spelen.
Maar ja, ben je eenmaal binnen bij de NOS-sportredactie dan zit je blijkbaar geramd. Neem Henry Schut, die 's avonds 'Studio Sportwinter' mag presenteren. Ook hij heeft daar misschien wel de kennis, maar niet de personality voor. Zo zei hij op de eerste avond van deze 'primetime talkshow': "Nou Erben, we zijn los." En toen gebeurde er vervolgens niets. Het programma is een statisch geheel dat weinig Koreaans heeft en wat mij betreft schreeuwt om creatieve mannen à la Erik Dijkstra en Frank Evenblij van 'Bureau Sport'. Die maken van ieder sportinterview wel een feest. En geven er altijd blijk van hun werk leuk te vinden.
En toen waren er zaterdagochtend bij het shorttracken ook nog eens enorme geluidsproblemen: minstens 20 minuten lang werden de commentatoren overstemd door stadionherrie. En niemand vanuit 'Hilversum' greep in. Keken ze bij de NOS eigenlijk zelf wel?