Grapjes over religie bij de intocht van de Sint, niet de beste plek nee
Het is zondagochtend en vanuit de woonkamer klinkt gekreun. De Grand Prix van Turkije is zojuist begonnen, op een spekgladde baan: het is onmogelijk niet te huiveren wanneer Verstappen door zo'n natte bocht moet. De eerste rondes heb ik meegekeken - wat een slechte start weer van onze jongen - maar nu ga ik tikken, hopend op een vlotte bevalling van dit stukkie. Want ik gun mezelf een vrije zondagmiddag, languit liggend op de bank met nieuwe afleveringen van 'The Crown'. Met een beetje mazzel finish ik tegelijk met Max.
Welke route kies ik naar 'de kroon'? Die via het kruis? Misschien kreeg u de deining mee, zaterdag. Tijdens de intocht van Sinterklaas was een glansrol weggelegd voor het fictieve Limburgse dorp Kruisigem, waar naast het plaatsnaambord een kruisbeeld stond. Wie een speelse geest heeft hoorde al snel de associatie met 'kruisig hem', en op Twitter bleek niet iedereen dit gebbetje even grappig te vinden. Nu denk ik dat de meeste gelovige zieltjes ook dít stootje wel weer aankunnen, maar ik vind de nationale uitzending over de goedheiligman ook niet het beste platform voor grapjes over religie. Het draagt in ieder geval niet bij aan ieders wens dat Sinterklaas weer een simpel kinderfeestje wordt, zonder polemiek, in welke hoek dan ook.
En ik heb te doen met de arme kindertjes wier ouders nu vinden dat ze de rest van de uitzendingen met Sint en Piet op zwart moeten zetten. Want wat een creativiteit tijdens de alternatieve intocht. Weliswaar zonder een haven vol publiek, maar met een ouderwets defilé op Soestdijk. En de pakjesboot die aanmeert aan de Dieuwertje Blokkade in Zwalk? Je voelde de verwijzing naar de blokkeerfriezen, maar wat een subtiel uitgevoerde hint.
Nieuwsflits: Verstappen ligt op 1! "O wacht, nu al niet meer", roept mijn eigen verslaggever er meteen weer achteraan. Ach, ik ben allang blij dat hij niet in de vangrail ligt.
Humor, het blijft dus linke soep. Maar wat moest ik zaterdag lachen om 'Even tot hier', het beste programma voor wie kritisch doch vrolijk wil kijken naar ons landje, dat bijzondere stukje aardkloot waarop we dag in dag uit met elkaar door allerlei bochten moeten. Zoals Niels van der Laan en Jeroen Woe de week evalueren: vaak betreden ze de zone waar de klaterende lach raakt aan een bittere waarheid. Zo was het dit weekend eerst onbekommerd leuk toen de ETH-mannen een rood rompertje toonden uit de webshop van de PvdA, met de tekst: 'Als ik later groot ben stem ik PvdA'. Maar even later kwamen ze met een SGP-variant van het babykleertje op de proppen: 'Mijn moeder is verkracht, maar ik ben er toch'.
Als vanzelf produceerde ik een oh-klank. En te horen aan de geluiden die de honderd kijkers-via-een-beeldscherm maakten, was ik niet de enige die dacht: zo, die zit op het randje. Maar ook zij bleven met rode oortjes wachten op de volgende voltreffer. Want zoek alle rauwe rafels van onze samenleving maar op ook. Daar leren we van.
Verdorie. Inmiddels is Verstappen gefinisht, voor de tigste keer achter wereldkampioen Hamilton. En dat terwijl ik altijd hoor dat juist Max zo goed is in de regen. Misschien moet ik nu maar eens ophouden Hamilton saai te vinden, omdat hij constant de beste is. Als iemand kijken naar een kroon verdient, dan zeker hij wel.
<<<over de overgang Spoorloos>>>