Gewoon je ding doen, het valt niet mee, noch in Beijing noch in Zierikzee
Hinken op twee gedachten. Ware dat een olympische discipline dan had ik meerdere medailles aan de muur hangen. Zo zit ik voor deze column te dubben tussen het thema olympische dromen of mijmeren over het feit dat er in Zierikzee twaalf kegelclubs bestaan. Twaalf! Per saldo is bij beide onderwerpen de conclusie dezelfde: wat is de wereld complex geworden.
De Zeeuwse kegellust kwam voorbij in het Omroep Max-programma Meldpunt. Het ging vrijdag over de administratieve rompslomp voor het verenigingsleven, nu zelf de kleinste vrijwilligersclub wordt betrokken in de strijd tegen witwassen en terrorismefinanciering. Elke sjoel- of dam- of kaartvereniging moet namelijk toezichthouders en een UBO benoemen, een Ultimate Beneficial Owner. "Allemaal Engelse kreten waarvan je je afvraagt wat ze überhaupt betekenen", zuchtte Ted Volkeri van de bloeiende Zierikzeese Kegelbond.
Er is in zijn stad een kegelvereniging met vijf leden, waarvan er een voor het gemak voorzitter, penningmeester én secretaris is, want de anderen hebben geen trek in bestuurlijk werk. Maar de brave drie-eenheid moet nu wel een eindverantwoordelijke UBO en twee toezichthouders zien te vinden. Anders kan een boete of werkstraf worden opgelegd. "Ik zie me al een parkje schoffelen", grapte Volkeri. Rondom waren louter lieve oude dames met zware ballen in de weer, maar de interviewer deed vrolijk mee: "Ik heb de indruk dat hier aardig wat zwart geld zit". "Het is een wonder dat er geen politie voor de deur staat", beaamde Volkeri.
Herman Bos van bridgevereniging Zuid-Beveland meldde een extra probleem. Europa heeft in al haar wijsheid besloten dat bridgen, schaken en dammen geen echte sporten zijn omdat er niet bij wordt bewogen. En 'daarom' zijn denksportclubs nu btw-plichtig, terwijl er meestal geen sprake is van omzet of winst. Vrijstelling aanvragen kan wel, maar wat een papierwerk weer.
Je hoort het verenigingsleven kraken. Als al die brave vrijwilligers zo gemakkelijk iets fout kunnen doen - neem ook de privacywetgeving: een bestandje met adressen en telefoonnummers is zo gelekt - dan levert de nieuwe wetgeving eerder meer dan minder wetsovertreders op.
Gewoon bezig zijn met je spelletje, het valt niet mee. Neem ook de Winterspelen. Ik weet niet hoe het u vergaat, maar tot nu toe leiden alle verhalen over kunstsneeuw en de mensenrechten in China af van de olympische gedachte.
Een concentratiebooster geeft Olympische dromen (AvroTros),de liefdevol gemaakte portretserie van Wilfried de Jong. Per aflevering kijk je drie minuten van dichtbij naar een op bed liggende sporter, slechts bedekt met een lakentje. Ongegeneerd strijkt de camera over blote stukken huid, terwijl De Jong het verhaal van de olympiër vertelt. Soms spreekt die huid zelf al boekdelen, zoals bij de verbrande shorttracker Sjinkie Knegt. De intimiteit schept een band.
Ook de openingsceremonie helpt. Altijd ontroerend om duizenden levende poppetjes te zien dansen en lachen en uitstralen dat de wereld een groot pretpark is waar eerlijkheid regeert en de beste zal winnen.
Maar daar klinken de namen van deelnemers als Hongkong, Oekraïne, Chinees Taipei.
Bijgedachten, ze zijn er anno nu altijd bij.