Europapa is a very Dutch song

Een dampende nacht met Joost Klein doorgebracht. Wat was ik toe aan Europapa, zijn stampende Songfestivalsong voor in Malmö, in mei. De vette vrolijke dreun wilde in het donkerniet uit mijn hoofd. Joost Klein, droom groot, is zijn motto. Ik doe mee.

Leeswijzer voor deze column: Hart van Nederland leerde me vrijdag dat 1 maart Nationale Complimentendag is. Een SBS6-reporter testte op straat het effect, van aardige dingen zeggen tegen zo maar mensen. Wat ziet u er goed uit, wat heeft u een mooie tas, dat werk. En kijk, daar braken de glimlachen door. Als zonnestralen door een dik regendek. Zo fijn kan het zijn, een beetje aardigheid verspreiden.

Dus daar gaan we. Tof van AvroTros - de omroep die het meeste werk verzet voor het Songfestival - om de première van Europapa te gunnen aan VPRO's Arjen Lubach, vriend van Joost Klein. In een speciale middaguitzending kon iedereen live meemaken hoe nerveus Klein was, in een studio vol journalisten en camera's. "Applausje voor de pers", zei Lubach. Klein moest lachen: "Ja, dat zijn m'n beste vrienden." Nou, waarom niet?

Klein noemt zijn werk kunst en zo is het. Zie de bomvolle videoclip van Europapa. Nergens een jantje-van-leiden te bespeuren, ieder detail klopt. Tot en met het blauw van zijn opzienbarende pak: het is de kleur International Klein Blue, van de Franse kunstenaar Yves Klein.

Onze Klein moest ongeveer huilen nu zijn nummer eindelijk werd gelanceerd, na vele maanden teamwerk. Hoopte op ieders open mind, dat we willen zien dat dit a very Dutch song is.

Natuurlijk zei hij dat in het Engels: Klein kan niet zonder gein.

Hij legde uit waarom hij nooit een stijl als die van singer-songwriter zou kiezen: daar is niets Nederlands aan. Terwijl de happy hardcore stijl van Europapa compleet van eigen bodem is. Haal de briljante VPRO-serie 30 jaar Dutch Dance uit 2018 maar eens uit de mottenballen, over de pioniersrol van Nederlanders op dancegebied. Een serie die me doet wensen dat ik mijn jonge jaren kon overdoen. Ik heb veel gemist, braaf meisje dat ik was.

Dito braafheid bij het gebutste Goedemorgen Nederland (WNL) vrijdagochtend, waar ook werd gereageerd op Europapa. Aanwezig was Victor Pak van EW Magazine. Hij straalde bij het nummer maar gebruikte uiteraard - journalisten en complimentjes, moeizame verhouding - bedaarde woorden op de vraag of hij iets met het nummer had: "Niet per se, al is het wel creatief en origineel." Maar de consensus aan tafel was: leuk dat het over Europa gaat, gaaf dat een Fries het iconische Brabantse Maaskantje weer op de kaart zet, en in het hele land mensen blij maakt.

Online ontstond een boeiend verschil tussen de reacties onder de clip op YouTube - hij ging in no time over de miljoen views - en het FaceBook-bericht van Trouw. Op YouTube termen als: authentiek, geen gimmick, geen toneel, komt binnen, masterpiece. En: ik ben zo trots om deel te zijn van onze Europese familie. Bij onze krant: baggernummer, aanfluiting, plaatsvervangende schaamte, geldverspilling.

Generatiekloof Alert? Ik probeerde donderdag nog naar De toekomst is grijs te kijken, bij Omroep MAX. Over de angst dat Nederland vastloopt door steeds meer ouderen. Maar ik kon het gesomber even niet combineren met mijn eigen stemming. Waarin de toekomst stralend International Klein Blue is.

<<< geloofsgesprek                                                                                                     moraliteit>>>