Een hele mevrouw geworden

Vanavond om 7 uur kan je zappen wat je wilt, maar geen 'M' meer. Op NPO 1 wordt het apies kijken op dit tijdstip: de EO-natuurserie 'Dynasties' wordt opnieuw uitgezonden deze week. Op NPO2 óók herhalingen: Ruben Terlou reizend door het hart van China. Weinig spannend allemaal. Wie weet krijgen de kijkcijfers van het Jeugdjournaal op NPO 3 daardoor deze zomer wel een enorme oppepper: actualiteitenjunks moeten toch ergens naartoe voor hun shot nieuws op de vroege avond.

Veel hebben Bos en ik dit seizoen niet geschreven over 'M', de talkshow van Margriet van der Linden. Zo nu en dan citeerden we een relevante uitspraak, wanneer in haar programma over andere tv-programma's werd gepraat. Maar, vrijwel geruisloos heeft 'M' zich nu dan toch genesteld tussen de Belangrijke Tafels. Na een zenuwachtig en te opgefokt eerste seizoen, raakte Van der Linden dit jaar in kalmer vaarwater. Ze was ontspannener, luisterde beter, er werd meer gelachen en ze roeide stug door met een thema dat haar aan het hart ligt: emancipatie. Of het nu gaat om vrouwen, minderheden of iedereen die hoort bij een letter uit het rijtje LHBTIQAPC (dat dekt geloof ik alle smaken).

Geen wonder dat 'M' bij het interview met Femke Halsema - in de laatste aflevering afgelopen vrijdag - als openingscitaat koos voor: "De komende jaren zult u mij aan de zijde vinden van de al die mensen die vreedzaam het recht opeisen om zichzelf te mogen zijn." Een uitspraak die de Amsterdamse burgemeester deed bij haar installatie - nu bijna een jaar geleden - en die Van der Linden ook op het lijf geschreven is.

Twee vrouwen met eenzelfde doel voor ogen: het werd bepaald geen kritische discussie. Wel ontspon zich een openhartig en menselijk gesprek met een burgemeester die bij 'M' zichzelf kon en wilde zijn. Was ik een Amsterdammer geweest, dan had ik misschien heel andere kwesties de revue willen zien passeren, maar als buitenstaander had Halsema me binnen twee minuten in haar kamp toen ze vertelde: "Ik heb nog heel vaak dat ik achter in de auto zit en denk: wowowow." Haar hand voor haar mond slaand, om haar eigen ongeloof aan te geven: "Een havo-leerlinge uit Enschede die zichzelf zoveel jaar later terugvindt als burgemeester van Amsterdam, als eerste vrouw op die plek."

Halsema was ontwapenend eerlijk, en prettig anti-stoer. Ze wilde bijvoorbeeld wel volhouden nooit op Twitter de hashtag #femkehalsema in te tikken, maar bekende op eerste aandringen dit toch wel eens te doen. 'Enig masochisme' is haar niet vreemd, gaf ze toe. Een ander inkijkje in haar persoonlijk bestaan was toen ze vertelde wat haar vriendinnen zeiden, nadat ze statig en met serieuze hoed haar rol had vervuld tijdens de Dodenherdenking: 'Je bent nu wel echt een mevrouw geworden'.

Tekenend is ook haar reactie op aantijging van een directeur van het Haga Lyceum, die haar een 'dom gansje' noemde. Ze wuift dit niet macho weg als 'gewoon een domme opmerking', maar noemt het beestje bij de naam: seksisme. Waarbij ze zich gelukkig prees dat zo'n belediging van haar afglijdt als 'water van een vette eend'.

Verademend dacht ik, een publieke figuur die niet zo ingewikkeld doet als het over haar imago gaat. Bij 'M' paste het prima.

<<<Keti Koti                                                                             Nipkowschijf>>>