Een echte schrijfster, én een lobbyist voor de bond van therapeuten
Gisteren in de brievenrubriek van Trouw nog een wanhopige mevrouw die af moet haken als 'met de snelheid van een mitrailleur' wordt gesproken op televisie. Die heeft vast Griet op de Beeck niet kunnen volgen, dacht ik. Deze Belgische schrijfster zat flink hyper bij 'Jinek' maandag, wellicht uit zenuwen voor wat er deze keer op haar af gaat komen, nu haar vijfde roman is verschenen. 'Let op mijn woorden' gaat opnieuw over de effecten van een slechte start in het leven.
Nu twee jaar geleden onthulde Op de Beeck in 'DWDD" dat ze via therapeutische sessies had ontdekt misbruikt te zijn door haar vader. Concrete herinneringen had ze niet, maar wel zat er genoeg vreemds in haar geheugen en had ze 'secundaire bewijzen'. Naast bijval voor haar openheid, en veel dankbetuigingen van medeslachtoffers, viel Op de Beeck ook veel hoon ten deel: had ze zich die herinneringen niet laten aanpraten?
Al kampte ze na die DWDD-uitzending met zelfhaat, en kon ze vele maanden niet schrijven, bij Jinek zei ze: "Ik zou het vandaag zonder verpinken zo weer doen." De duizenden dankbetuigingen van lotgenoten sterken haar: "Ik kan een beetje verschil maken, dit moet ik doen, het is een fokking plicht". Dus toen ze besefte dat het nietsdoen haar lamlendiger maakte dan wél te schrijven, was ze weer in de pen geklommen. "Mensen mogen me een slechte of een goede schrijfster vinden, maar ik weet wel dat ik een echte ben."
Dit klonk fier en ook ontroerend. Maar ik kreeg weinig goesting het nieuwe boek te lezen. Haar tweede roman heb ik ooit halverwege ter zijde gelegd, ik kon de somberheid niet aan. De toon lijkt niet veranderd. Bij Jinek stelde Op de Beeck dat iedereen die in zijn jeugd niet '100 procent liefde, waardering, aandacht en veiligheid' meemaakt (= wij allen dus), later op onderzoek moet naar de beschadigingen die dit heeft veroorzaakt. Oké. Maar Op de Beeck gelooft daarbij niet dat praten met vrienden en geliefden echt helpt. "Zelfs je slimste vriendin kan je niet helpen zoals een therapeut wel kan, want die vult de blinde vlekken in waar het interessante materiaal ligt." Hier klonk zeker een echte schrijfster. Maar toch ook een lobbyist voor de bond van therapeuten.
Jinek behandelde Op de Beeck voorzichtig, zocht nergens het conflict, maar gaf wel een pittige recensie van het nieuwe boek met beklemmend, pijnlijk en ongemakkelijk als trefwoorden. "Ik moest soms naar boven komen om lucht te happen", zei ze. "Toch heb ik er best wat humor ingestopt", zei Griet. Jinek legde even haar handen op de arm van de schrijfster: "Fijn dat je het geprobeerd hebt."
En ging toen over naar de volgende gast, de adembenemende Doutzen Kroes. Een fotomodel dat ook vaak kritiek krijgt. Maar dan van mensen die vinden dat ze niet zulke sexy filmpjes en foto's mag posten, omdat ze moeder is. Kroes vindt de combinatie van brave huismoeder én vampig sekssymbool juist heel stimulerend en gaat nu zelfs over haar privéleven vloggen, waarbij ze haar hele gezin voor de YouTube-leeuwen gooit, inclusief zoon en dochter, kleuters nog.
Hier had Jinek veel feller de waarom-nou-toch-vragen mogen stellen. Maar misschien dacht ze aan de verre toekomst, waarin ook weer schrijvers met jeugdtrauma's nodig zijn.