Een aangenaam déjà vu, dat Sloopteam. Ja toch, niet dan?
De landelijke omroepen wordt - en niet onterecht - verweten de focus te veel te hebben op Amsterdam. Maar als het om stadse accenten gaat hoor ik de laatste tijd meer Zuid-Hollands dan Amsterdams voorbijkomen. Zoals dat van rumoerige Haagse sopraan Francis van Broekhuizen - zij máakte 'De slimste mens' dit seizoen - en van de Rotterdamse cabaretier Patrick Laureij, die maandag bij Jinek openhartig sprake over zijn sombere periodes.
Of neem dat goedlachse Rotterdams damestrio in de 'Vooravond'. Heppie die wijfies al gezien dan? De Rotterdamse Petra en Monique en hun moeder Marja komen rond voor hun mening uit in de nieuwe rubriek 'Ja toch! Niet dan?'. Of het nu de vluchtelingencrisis op Lesbos betreft - 'dat ze die mensen hier halen dat begrijp ik' - of dat Grapperhaus zou moeten aftreden - 'maar ja, welke debiel komt er dán weer?': alles komt er recht voor z'n raap uit.
En ik zit nu ook te genieten van docuserie 'Het Sloopteam'. Hij is van het regionale RTV Rijnmond, maar via hun site en YouTube kun je de eerste afleveringen overal bekijken. En het zou me niet verrassen als ze de hele wereld ook werkelijk gaan veroveren.
Misschien veroorzaakt hun verhaal een déjà vu: een stel Rotterdammers besluit te gaan trainen voor de marathon van Rotterdam. "Er is alleen een klein probleem", zo vermeldt de bijsluiter, "de vrienden zuipen, snuiven en leven zo hard, dat het lopen van 42 kilometer ongeveer net zo waarschijnlijk is als Jules Deelder die uit de dood opstaat en opeens plat Amsterdams praat."
Dit klinkt dus verdacht veel als het verhaal van de film 'De Marathon' van Martin van Waardenberg, waarin het totaal niet fitte personeel van een Rotterdamse buurtgarage zich ook aan het hardlopen waagt. Maar die film is fictie, het verhaal van 'Het Sloopteam' is echt. Maakster Charlotte Meijer liep toevallig aan tegen het woeste plan van Ed, Nick, Dick, Ydo, Emilie en Ilana en wist: bingo. Vooral om hoe de deelnemers zijn.
"Het is allemaal enorm grote bek, maar ook hele kleine hartjes", vertelt ze in een interview op YouTube. "Het zijn echte mensen. Tegenwoordig is met die social media filtertje dit, selfietje dat, hashtag ditismijnlevenzotof. Maar zij laten het échte leven zien. Zonder schaamte."
Waarvoor die schaamte nodig zou zijn? Nou, dertig jaar cocaïnegebruik, daar hoef je niet echt trots op te zijn, geeft barbier Ed Dietz alias De Hulk zelf ook toe. Hun 'illegale trainert' Dick blijft zelfs tijdens de trainingen gebruiken. En - dus - soms verdwijnen. Teamlid Nick ontbijt voor het lopen met twee whisky's, koffie en bietensap ('dat sap er meteen weer uitgekotst'). Ook niet bepaald voorbeeldig.
Maar er is altijd die keerzijde. Na twee afleveringen weet je van sommige 'sporters' al beter waarom ze zo graag de roes zoeken, zichzelf slopend door drank en drugs. Ed vertelt zijn verhaal bij het graf van zijn zoon, die er op 13-jarige leeftijd een eind aan maakte. "Op z'n zevende hadden we al alle ramen dichtgeschroefd", aldus Ed. Zijn zoon had toen al berekend hoe hij dood kon gaan, door te springen. "De wereld was gewoon te groot voor hem", vat zijn vader het samen.
Maar voor Ed zelf lijkt the sky the limit. Benieuwd of en hoe hij uiteindelijk die marathon op zijn naam gaat schrijven.
<<<Gladde zeepjes De Avondetappe>>>