Door de spullen het huis niet meer zien
Het is de Week van de Lentekriebels. "En, jij iets gemerkt?" wilde hij weten, mijn passie op de bank. Ik bekende hem dat ik woensdag inderdaad een sterke seizoensgerelateerde aandrang had gevoeld. Zo van: o voorjaar, breek door, dan gaan we er weer tegenaan.
Zijn ogen lichtten op.
Helaas, de reguliere doffe blik was al weer snel terug toen ik uitlegde wat en hoe. Het was Je huis op orde (SBS6) dat die warme golfstroom door me heen joeg. Wat een genot, de hele boel eens uitmesten. Voorjaarsschoonmaak, here I come!
Hoe kunnen je handen niet gaan jeuken als je dit programma ziet? Het derde seizoen is van start en het concept blijft glashelder. Presentator Viktor Brand en opruimcoach Quirine Molhuysen begeleiden gezinnen die door de spullen hun huis niet meer zien. Niks zachte aanpak: met hulp van een verhuisbedrijf worden alle losse dingen uit het huis gehaald en uitgestald op de vloer van een grote loods. Ongenadig confronterend. Hoeveel zooi kan een mens nodig hebben?
Woensdag gingen Daniëlle, John en hun zoontje Cas met de spullen bloot. Hun huis werd omschreven als een 'ontploft kinderdagverblijf' en inderdaad. Geteld werden onder meer 212 kabels en snoertjes, 11 wasmanden, 71 rollen inpakpapier, 89 paar kinderschoenen, 303 babykleertjes (Cas is inmiddels 11 jaar), meer dan 1500 knutselwerkjes en 192 dingen die nog in de verpakking zaten.
Natuurlijk school er een verhaal achter de chaos. Vader drukke baan, moeder long covid en geen energie voor het huishouden. Het gezin zat liever gedrieën knus te knutselen, dan in de stress van een grondige opruiming. Want waar te beginnen? Maar ondertussen durfde Cas geen vriendjes thuis uit te nodigen uit schaamte voor de troep. De groeiende hoeveelheid troep. Waar iemand ooit verantwoordelijkheid voor moet nemen.
Maar, dat het niet handig is steeds weer nieuwe dingen te kopen, dat was commentaar van de belerende opruimcoach waar Daniëlle boos om werd. Ze voelde zich ook onheus bejegend toen duidelijk werd dat ze wel eens dingen uit de vuilnisbak terughaalt, die haar man juist wil wegdoen. Alsof het allemaal aan haar lag, mokte moeders.
Het huis telde niet veel spiegels, geloof ik. Maar toegegeven, manlief leek me ook geen doorpakker.
Enfin: na twee dagen wikken, wegen en wegdoen lukte het het gezin een nuttige hoeveelheid huisraad en dingen over te houden. En na een week hard werken kon het team van Je huis op orde dit gezin een volledig gereorganiseerd huis presenteren. De omhelzing tussen de gekwetste Daniëlle en de niets ontziende Quirine was zuinig, maar de missie geslaagd.
Wat ik nu maar niet uit mijn hoofd krijg, zijn beelden van bakken waarin met handenvol tegelijk spullen worden gestort. Deels voor de weggeef, deels voor de verkoop, deels voor de recycling. Hiero, weg ermee, ga uit mijn leven, onnutte dingen.
Want hier en daar overlapt dit programma mijn werkelijkheid. Ook ik koester een flink kluit kabels, omdat ze misschien ooit nog van pas komen. Stapels kranten en tijdschriften met daarin ooit door mijzelf geschreven stukjes, terwijl ik niet eens nageslacht heb om het aan na te laten. En ook panty's in vijftig kleuren en nuances, terwijl ik nauwelijks meer rokjes draag.
Helaas, zegt hij wel eens. Hé, voelde ik nou toch zo'n andere lentekriebel?
<<<Bodem Geloofsgesprek>>>