De Zilveren Nipkowschijf en Reissmicrofoon 2019
Over religieuze ervaringen en radiovrouwen die gewoon hun werk doen
Geen reguliere recensie vandaag, want donderdag was de jaarlijkse de toogdag van het kleine gilde der Nederlandse tv- en radiocritici. En dan wordt er eens even geen televisie gekeken, maar zie je echte mensen met elkaar praten en discussiëren en lachen en feesten!
Met z'n dertienen blikten we terug op het afgelopen seizoen, om te bepalen welk radioprogramma en welk televisieprogramma verblijd mochten worden met de Zilveren Reissmicrofoon en de Zilveren Nipkowschijf 2019. Een maand geleden hadden we voor beide prijzen uit vele tientallen kanshebbers al drie eindfinalisten gekozen. Als volbloed groenteboeren: het is uiteindelijk vrijwel altijd appels met peren vergelijken.
Neem de nominaties voor de radioprijs: de intrigerende podcast 'De Brand in het Landhuis', het gezellige programma 'Mangiare!' over eten en drinken en de sympathieke radiocoryfee Mieke van der Weij. Onmogelijk viel te voorspellen welke van de drie het zou worden. Ze hadden allemaal een streepje voor. Mieke van der Weij werd uiteindelijk de winnaar: ze wordt door de jury terecht geroemd als een gids in radioland, die opvallend onopvallend gewoon haar werk doet.
Voor de televisieprijs, de Zilveren Nipkowschijf 2019 was de eindselectie al net zo'n gezonde fruitmand. De kijkende critici moesten kiezen tussen de ontketende documentairemaker Sinan Can, de verrukkelijke jeugdserie 'Zeven Kleine Criminelen' en ten slotte 'Stuk', het welhaast literaire portret van een revalidatiecentrum.
Het is de laatste geworden. 'Stuk' is een serie over het noodlot, die met ontzettend veel zorg en liefde is gemaakt. Dezelfde zorg en liefde als waarmee in dit revalidatiecentrum iedere dag wordt gewerkt. En goddank heeft het verschrikkelijke begrip 'emotainment' in de verste verte niets te maken met 'Stuk'. Het juryrapport spreekt juist over 'een welhaast religieuze ervaring' vanwege het grotere verhaal dat de documentaireserie vertelt. Hoe, wat? Word maar nieuwsgierig en kijk 'Stuk' - gemaakt door Jurjen Blick voor de VPRO - terug. De makers en deelnemers verdienen uw aandacht.
Vast onderdeel bij de uitreiking van de Nipkowschijf en Reissmicrofoon is het moment waarop we stilstaan bij alle radio- en televisiemensen die de afgelopen tijd zijn overleden. Daaronder dit voorjaar ook Hans van Reijsen, de oud-criticus van het Algemeen Dagblad. In het blad Villamedia - van de Nederlandse Vereniging van Journalisten - las ik een in memoriam met een mooie passage: "Vanwege de vaak niet malse kritiek dachten mensen dat Van Reijsen een hekel had aan tv. Maar in een portret dat Tom Egbers over hem maakte zei hij: 'Het mooiste dat God op aarde heeft gezet, zijn vrouwen, maar onmiddellijk daarna komt televisie.' Juist uit liefde voor tv verzette hij zich als criticus tegen gemakzucht en slordige, liefdeloos gemaakt programma's."
Gelukkig kwamen we die laatste categorie programma's gisteren bij alle genomineerden in de verste verte niet tegen. Ik ben dan ook niet een beetje, maar erg trots dat ik vanaf nu het bestuur van de overkoepelende Stichting Nipkow mag voorzitten, als opvolger van Hans Beerekamp. Op naar het 60-jarig jubileum van deze eerbiedwaardige prijs, in 2021!
<<<M&Halsema Gehandicaptenzaken>>>